ΓΚΟΚΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ -ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ

Γεννήθηκε το 1969 στην Κόρινθο. Σπούδασε ζωγραφική (1988-1994) στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ, στο εργαστήριο του Β. Δημητρέα, και παρακολούθησε εξάμηνα μαθήματα φωτογραφίας και χαρακτικής με τους Γ. Μήλιο και Γ. Κατσάγγελο αντίστοιχα. Κατά τις χρονιές 1995-1996 μετεκπαιδεύτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης. Έχει παρουσιάσει έργα του σε δύο ατομικές εκθέσεις (2003, 2006). Έχει συμμετάσχει, επίσης, σε ομαδικές εκθέσεις (Μεταγραφές, Θεσσαλονίκη 1999, Μνήμη και Aπεικόνιση, Αθήνα 2002 κ.ά.). Από το 1999 εργάζεται στη μέση εκπαίδευση.

Γρήγορα ο Γκόκας δημιούργησε ένα προσωπικό εικαστικό ιδίωμα, με το οποίο επαναπροσδιορίζει διαρκώς τα όρια της ζωγραφικής και της φωτογραφίας συναιρώντας τα. Η θεματολογία του κινείται κατά κύριο λόγο γύρω από τα θέματα του αστικού και φυσικού τοπίου. 

Στην τελευταία δουλειά που παρουσίασε (2006) επεξεργάζεται εικόνες τοπίων από φωτογραφίες, τις οποίες ανασκευάζει με ζωγραφικά μέσα. Το αποτέλεσμα, που δεν εκκινά από βιωματικές εμπειρίες, αλλά διερευνά τις ενδοζωγραφικές σχέσεις, κινείται μεταξύ ρεαλισμού και φαντασίας, καθώς αναδεικνύονται ή απαλείφονται επιλεκτικά επιμέρους στοιχεία.

ΔΙΒΑΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ

Γεννήθηκε το 1956 στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Παρακολούθησε μαθήματα πολεοδομίας στο Πανεπιστήμιο της Vincennes στο Παρίσι (1975-1976), ενώ μετά από πέντε χρόνια σπούδασε γραφικές τέχνες στη Σχολή Βακαλό (1981-1984). Τις σπουδές του στη ζωγραφική τις ξεκίνησε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1984-1989), στο εργαστήριο του Νίκου Κεσσανλή. Από το 1986 έως το 1990 δίδαξε στη Σχολή Βακαλό και από το 1990 διδάσκει σχέδιο στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. Έχει παρουσιάσει έργα του σε τέσσερις ατομικές εκθέσεις (1995, 1996, 2001, 2002) και έχει συμμετάσχει και σε ομαδικές. 

Ο Διβάρης, από τις επιπεδόμορφες αποδόσεις των σπουδαστικών του χρόνων, κινήθηκε σταδιακά, γύρω στα 1990, προς τη συνάρθρωση αντικειμένων -λαμαρινών, λάστιχων, ακτινογραφιών, χαρτονιών, βιδών, καρφιών και άλλων- και ζωγραφικών τρόπων, που φέρουν τα σημάδια της χειρονομίας του και εμπλουτίζουν τις συνθέσεις μορφολογικά και εννοιολογικά. Οι συναρμογές του αξιοποιούν δισδιάστατες και τρισδιάστατες εικαστικές ποιότητες και αποτελούν καλλιτεχνικά τεκμήρια, μνημεία στην πραγματικότητα, του φθαρμένου βιομηχανικού πολιτισμού, με σαφείς κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις.

Ιγνατιάδης Κωνσταντίνος-ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ

Γεννήθηκε το 1958 στα Ιωάννινα. Αποφοίτησε από τη φυσικομαθηματική σχολή του Α.Π.Θ. το 1982 και αναχώρησε για το Παρίσι όπου παρέμεινε ως το 1998. Εκεί μυείται στην τέχνη της φωτογραφίας και συναναστρέφεται ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης.
Το 1986 το ΄Ιδρυμα "Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή" του εξασφαλίζει υποτροφία για ειδίκευση στη φωτογραφία έργων τέχνης στο Εθνικό Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Παρίσι. 

Το 1987 προσλαμβάνεται στο Centre Georges Pompidou ως φωτογράφος των συλλογών και εκθέσεων. Παράλληλα, κάνει φωτογραφήσεις για γκαλερί, αντικέρ και μουσεία όλου του κόσμου. Επίσης, αποκτά τεχνογνωσία στην εμφάνιση και εκτύπωση έγχρωμου και ασπρόμαυρου φιλμ. 

Από το 1991 γίνεται αποκλειστικός φωτογράφος του Μουσείου Galerie Nationale du Jeu de Paume στο Παρίσι και από το 1993 εργάζεται ως εξωτερικός συνεργάτης ειδικών λήψεων και μουσειογραφίας στο μουσείο του Λούβρου. Συμμετείχε στην φωτογράφηση (ενίοτε αποκλειστικά) για την έκδοση πολυτελών βιβλίων τέχνης. Κατά την περίοδο 1988-1992 συμμετείχε ενεργά στην παραγωγή των πρώτων Videodisques και CD Rom των μουσείων Λούβρου και Orsay. 
Το 1996 το γαλλικό κράτος μέσω του Fond National d' Art Contemporain αγοράζει επτά έργα του.
Στις καλλιτεχνικές του δραστηριότητες συμπεριλαμβάνεται έρευνα πάνω στο πορτραίτο καθώς και η έκδοση του πρώτου του βιβλίου τέχνης ?ph?m?ride I με επτά ηλιοτυπίες.

Λαγάνα Ιφιγένεια-ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1915. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1931-37, με δασκάλους τον Ουμβ. Αργυρό και τον Γ. Κεφαλληνό). Πραγματοποίησε περισσότερες από δέκα ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και πήρε μέρος σε ομαδικές στην Ελλάδα και την Κύπρο (δεκατρείς Πανελλήνιες στα έτη 1938-1987, Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη, Λευκωσία 1988 κ.ά.). Για σύντομο χρονικό διάστημα εργάσθηκε ως καθηγήτρια καλλιτεχνικών μαθημάτων στη Μέση Εκπαίδευση.
Η ζωγράφος ασχολήθηκε κυρίως με την υδατογραφία. Το θεματολόγιό της περιλαμβάνει τοπία, σκηνές της καθημερινής ζωής και νεκρές φύσεις. Υφολογικά προσεγγίζει τον ιμπρεσιονισμό.

Θεοφυλακτόπουλος Μάκης-ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939 και σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών δίπλα στο Γιάννη Μόραλη. Σταθερό μοτίβο της ζωγραφικής του παρέμεινε καθ' όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας η ανθρώπινη μορφή που εμφανίστηκε στο έργο του το 1965 και εξελίχθηκε στο πέρασμα του χρόνου. 
Μετά την αποφοίτηση του και για μια εικοσαετία, η ζωγραφική του παρουσιάζει το θέμα των μοτοσικλετιστών που φέρουν τα διακριτικά της πολιτικής εξουσίας ενώ ακολουθεί η μεγάλη σειρά των καβαλάρηδων. Γοητευμένος από την κίνηση και το παιχνίδισμα των όγκων, ο Θεοφυλακτόπουλος ζωγραφίζει μοναχικές μορφές σε μονόχρωμο βάθος, αφαιρετικές φιγούρες που περιγράφονται με έντονες γραμμές και γρήγορες πινελιές.

Τα έργα του θυμίζουν συχνά βραχογραφίες και χαρακτηρίζονται από την ποικιλομορφία. Ως ζωγράφος της γενιάς του 70, δεν αφήνει έξω από το έργο του τον κοινωνικό σχολιασμό. Από τα πρώτα του κιόλας έργα διαφαίνεται η κριτική διάθεση απέναντι στη πολιτική εξουσία την ταραγμένη περίοδο της χούντας και επιλέγει μια μοναδική καλλιτεχνική διαδρομή. Σταδιακά, το έργο του γίνεται όλο και πιο αφαιρετικό και η μορφή χάνεται μέσα στο χώρο, - μένει σε πρώτο επίπεδο μόνο ως περίγραμμα-. 

Ο Θεοφυλακτόπουλος έχει πραγματοποιήσει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές μαζί με κορυφαία ονόματα της ελληνικής τέχνης όπως ο Ακριθάκης, ο Μπότσογλου, ο Ψυχοπαίδης και ο Παύλος. Υπήρξε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. 
Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Ζαννής Στέφανος-ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ

Γεννήθηκε το 1963 στην Αθήνα. Ύστερα από μαθήματα σχεδίου (1982-1983) με τον Τ. Ρήγα, πραγματοποίησε σπουδές ζωγραφικής (1984-1989) στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο εργαστήριο του Η. Δεκουλάκου, και στη συνέχεια χαρακτικής (1991-1994), στο εργαστήριο του Α. Εξαρχόπουλου. Παρουσίασε την πρώτη του ατομική έκθεση έργων το 1990 και ακολούθησαν και άλλες. Μεταξύ των ομαδικών εκθέσεων, όπου έχει συμμετάσχει, είναι οι εκθέσεις Νέοι Έλληνες Χαράκτες (Αθήνα 1994), Σύγχρονη ελληνική χαρακτική (Λουξεμβούργο 1994) κ.ά. Έχει διδάξει ζωγραφική. Επίσης, έχει ασχοληθεί με εικονογραφήσεις βιβλίων.
Το έργο του επικεντρώνεται στη μελέτη της σχέσης του χώρου και της ανθρώπινης μορφής. Μέσα από σπουδές φωτός και σχεδίων, επιχειρεί να αποδώσει ψυχικές καταστάσεις με διάθεση ενδοσκόπησης και με ποιότητες συναισθηματικής και κάποτε νοσταλγικής υφής.

ΦΙΛΟΛΑΟΣ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ

 

Ο γλύπτης Φιλόλαος γεννήθηκε στη Λάρισα το 1923. Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ., εμπλουτίζοντας παράλληλα τις γνώσεις του στο εργαστήριο του Απάρτη. Το 1950 εγκαθίσταται στη Γαλλία, όπου παρακολουθεί μαθήματα στην παρισινή Ecole superieure des beaux-arts ως ελεύθερος σπουδαστής. Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, ξεκινώντας από το Παρίσι (γκαλερί Α) και την Αθήνα (γκαλερί Μέρλιν) το 1964. Οι συμμετοχές του σε ομαδικές εκθέσεις συμπεριλαμβάνουν, ανάμεσα στα άλλα, την επανειλημμένη παρουσία του στα Salons de mai (Παρίσι 1953-60) και στην έκθεση Jeune sculpture (Παρίσι 1958-62), την εμφάνισή του στη Biennale του Sao Paulo και την Athens by art (2004).

 Εκείνο όμως που έκανε ευρύτερα γνωστό το έργο του είναι τα γλυπτά που σχεδίασε για δημόσιους χώρους, υλοποιώντας παραγγελίες διακεκριμένων αρχιτεκτόνων, κυρίως Γάλλων. Προς αυτήν την κατεύθυνση άρχισε να εργάζεται το 1960, με πρώτη συνεργασία εκείνη με τον αρχιτέκτονα A. Gomis. Έτσι ξεκίνησε μια επιτυχημένη πορεία, στα πλαίσια της οποία ο Φιλόλαος είχε την ευκαιρία να δουλέψει μαζί με πολυάριθμους αρχιτέκτονες, όπως οι Andrault και Parat, ο J. Dubuisson, o P. Genard, o P. Gauriche, o Herenschmid, οι Willerval και Vulic κ.ά. Αξιοσημείωτες είναι επίσης οι συμμετοχές του σε διαγωνισμούς εταιρειών για την ανάθεση έργων. 

Απέσπασε το πρώτο βραβείο της Confimeg για ένα γλυπτό που θα τοποθετούνταν στη Λυών και της Cogedim για το καλύτερο γλυπτό της Γαλλίας (περίοδος 1971-81). Το 1984 τιμήθηκε για το σύνολο του έργου του με το Μετάλλιο Πλαστικών Τεχνών από την Ακαδημία Αρχιτεκτονικής της Γαλλίας.

Η παρουσία του καλλιτέχνη στο Παρίσι της δεκαετίας του '50 σύντομα τον απομάκρυνε από τις φορμαλιστικές κατευθύνσεις της ακαδημαϊκής του παιδείας. Στόχος των αναζητήσεών του έγινε έκτοτε η σχέση της γλυπτικής με το αστικό περιβάλλον και την αρχιτεκτονική. Έτσι, ανάμεσα στα έργα του συμπεριλαμβάνονται διαμορφώσεις ανοιχτών αστικών χώρων (π.χ. πλατεία στο Epernay, 1969), οδών (π.χ. οδός Houssay, 1969), πεζοδρόμων (π.χ. Τουλούζη 1975), συνθέσεις με συντριβάνια (π.χ. Melun-Senart, 1977) κ.ά. Προτεραιότητα στο σχεδιασμό τους έχει πάντοτε ο σεβασμός προς τις ιδιαίτερες χωροταξικές παραμέτρους του συγκεκριμένου τόπου. 

Οι μνημειώδεις κατασκευές του διακρίνονται για τη μορφική λιτότητα, η οποία στηρίζεται στην αίσθηση της αρμονίας και του μέτρου. Αρκετά νωρίς έδειξε το ενδιαφέρον του για δύο υλικά: το ατσάλι και το beton lave (σκυρόδεμα). Ο συνδυασμός των δύο του έδωσε τη δυνατότητα να στηρίζει τεράστια σε ύψος γλυπτά ή ποικιλόσχημες διαμορφώσεις, αξιοποιώντας τις στατικές ιδιότητες του τσιμέντου και τις ανακλαστικές του ανοξείδωτου χάλυβα.

ΒΥΣΣΙΟΣ ΞΑΝΘΙΠΟΣ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ

Γεννήθηκε στη Φλώρινα το 1947. Mεγάλωσε στη Mελβούρνη και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1968, όπου σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο. Άρχισε να ζωγραφίζει το 1969, ενώ από τη δεκαετία του '70, και αξιοποιώντας τις επιστημονικές γνώσεις των βασικών του σπουδών, ασχολήθηκε στην αρχή με φωτοσχέδια και στη συνέχεια με ολογράμματα.

 Φωτοσχέδιο είναι η γραφή με φωτεινό μολύβι πάνω σε φιλμ που στη συνέχεια εκτυπώνεται σε φωτογραφικό χαρτί, ενώ ολόγραμμα είναι η καταγραφή πληροφοριών τριών διαστάσεων μέσω φωτεινής πηγής λέιζερ σε επιφάνεια δύο διαστάσεων. Αυτά αποτελούν τα κύρια εκφραστικά του μέσα. Από τα μέσα της δεκαετίας του '80 επεκτείνει τις γνώσεις του στην ολογραφία σπουδάζοντας στο Richmond Holographic Studio του Λονδίνου (1985) και παρακολουθώντας μαθήματα στο Dark Room Eight (1988), καθώς και στο Royal College of Art (1990-2) της ίδιας πόλης. 

O Bύσσιος έχει παρουσιάσει φωτοσχέδια στην Aθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στο Παρίσι και ολογράμματα για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη (Mακεδονικό Kέντρο Σύγχρονης Tέχνης και αίθουσα τέχνης Zήτα-Mι), και στη συνέχεια στην Aθήνα. Έχει πραγματοποιήσει δέκα ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, ενώ οι συμμετοχές του σε ομαδικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις ανά τον κόσμο ξεπερνούν τις τριάντα. 

Zει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, όπου διατηρεί εργαστήριο ολογραφίας από το 1988.

ΒΑΛΑΒΑΝΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Σπούδασε ζωγραφική, χαρακτική και ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κοντά στους Γιάννη Μόραλη και Κωνσταντίνο Γραμματόπουλο. Τη δεκαετία του 60 γοητεύεται από το ρεαλισμό τον οποίο και υπηρετεί πιστά μέχρι και σήμερα.

 Η ζωγραφική του αποτυπώνει εικόνες και αντικείμενα της πραγματικότητας δίχως να λείπουν οι αφαιρετικές προσεγγίσεις. Η σχεδιαστική ακρίβεια, η μονοτονία του χρώματος και η αυστηρότητα χαρακτηρίζουν το έργο του το οποίο διέπεται από μια πρωτόγνωρη δυναμική και ένταση. 

Τα έργα του, τα περισσότερα σε μεγάλο μέγεθος, αναδεικνύουν αντικείμενα και εικόνες που προσπερνούμε στην καθημερινότητά μας χαρίζοντάς τους μια "πρωταγωνιστική" θέση στη ζωγραφική επιφάνεια.

Έργα του έχουν εκτεθεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Υπήρξε μέλος της "Ομάδας Τέχνης Α" και της ομάδας "Νέων Ραλιστών" και σήμερα διδάσκει στην Α.Σ.Κ.Τ.

ΑΓΡΑΦΙΩΤΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ

 

Γεννήθηκε στο Καρπενήσι το 1946. Οι σπουδές του είχαν θετική κατεύθυνση, ενώ στην τέχνη είναι αυτοδίδακτος. Οι καλλιτεχνικές του δραστηριότητες περιλαμβάνουν την ποίηση, τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, τα πολυμέσα, την perfomance, ενώ υπήρξε παλαιότερα ενεργός στην Ταχυδρομική Τέχνη. Οργανώνει και επιμελείται καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και τρέφει σταθερό ενδιαφέρον προς τις εναλλακτικές καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Έχει επίσης πλούσιο συγγραφικό έργο δοκιμιακού χαρακτήρα με κεντρικό άξονα την τέχνη ως κοινωνικο-πολιτιστικό φαινόμενο.

   

Περιγραφή:

Τα ίχνη των τοίχων στους δημόσιους αστικούς τοίχους των μητροπόλεων. Ο δημόσιος τοίχος μπορεί να αναδειχθεί σε χώρο εικαστικής έκφρασης, μέσα από τις ανώνυμες και ασυναίσθητες παρεμβάσεις που δέχεται. Οι επιφάνειες και οι χαράξεις επιδρούν το ένα στο άλλο

ΑΓΓΕΛΗ ΗΩ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ

Γεννήθηκε το 1960 στη Μυτιλήνη. Σπούδασε καλές τέχνες στην Αθήνα (1981-1986) και στην Αγγλία (1988-1990) και στη συνέχεια σκηνογραφία στην Αγγλία (1990-1991). Στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας φοίτησε στο εργαστήριο του Δ. Μυταρά. Η πρώτη της ατομική έκθεση παρουσιάστηκε το 1988 και ακολούθησαν άλλες στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

 Επίσης έχει πάρει μέρος και σε ομαδικές εκθέσεις (Νέοι Έλληνες Ζωγράφοι, Μουσείο Γουλανδρή, Άνδρος 1986 / Νέοι Ευρωπαίοι καλλιτέχνες, Μονακό 1987 / Αστικό τοπίο, γκαλερί "Ειρμός", Θεσσαλονίκη 1987 / Ελληνικοί ορίζοντες - Σύγχρονη τέχνη από την Ελλάδα, York, Carlisle, Λονδίνο 1998 κ.ά). 

Στα πρώτα της έργα πρωταγωνιστούσε η ανθρώπινη μορφή. Μετέπειτα, στα έργα που παρουσίασε στη δεκαετία του 1990, χρησιμοποίησε έντονα χρώματα και την ενδιέφερε περισσότερο η σύνθεση και η ματιέρα της ζωγραφικής. Τα αφαιρετικά στοιχεία ήταν πολλά, χωρίς να εξοβελίζονται τα εικονιστικά μοτίβα. 

Αργότερα, στον θεματικό της προσανατολισμό μπήκε το αστικό περιβάλλον, ο χώρος ορίστηκε σαφέστερα και οι χρωματικές αντιθέσεις αμβλύνθηκαν. Το τοπίο, ιδιωτικό και μη, ως βιωμένος τόπος μνήμης, αποτελεί το κύριο ενδιαφέρον της, με μεγαλύτερη ή μικρότερη συμβολική διάθεση και αφηγηματικότητα.