evaluate this!

δώσε ό,τι έχεις...

 για τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς
Το κουδούνι θα χτυπήσει αύριο, είσαι-δεν είσαι έτοιμος.
Προβληματίζεσαι για πολλά. Αναρωτιέσαι πώς θα μπεις στην τάξη και τι θα δώσεις σ' αυτούς τους έρμους τους μαθητές... Δώσε ό,τι έχεις!
Έχεις γνώσεις και φιλομάθεια. Μάθε τους πράγματα και μάθε τους να αγαπούν τη μάθηση.
Έχεις αξίες. Βοήθησέ τους να καλλιεργήσουν στάσεις που αργότερα θα γίνουν οι δικές τους αξίες.
Έχεις πίστη στο καλό. Ανάδειξε το καλό που κρύβουν μέσα τους.
Έχεις επιμονή και υπομονή. Μάθε τους να βάζουν στόχους και να προσπαθούν να τους πετύχουν. Να μην παραιτούνται μπροστά στις δυσκολίες.
Έχεις ανοχή στο διαφορετικό. Δώσε ευκαιρίες σε όλους.
Έχεις θετική στάση στη ζωή. Δείξ' τους όλα τα θαυμαστά πράγματα που τους περιμένουν.
Έχεις περίσσευμα αγάπης. Μοίρασέ το σαν ένα ανέξοδο δώρο.

Τελικά έχεις πολλά να δώσεις!

Η καλή σχολική χρονιά από το Σεπτέμβρη φαίνεται...

  Μια παλιά παροιμία λέει ότι «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται». Δυστυχώς φέτος, η έναρξη του σχολικού έτους σε τίποτα δεν προμηνύει ότι θα έχουμε μια ήρεμη και ομαλή χρονιά. Ανάμεσα στα περσινά προβλήματα, που εξακολουθούν να μας ταλανίζουν, έρχεται φέτος να προστεθεί και η αβεβαιότητα χιλιάδων συναδέλφων. Οι αλλαγές στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, οι υποχρεωτικές μετατάξεις, η διαθεσιμότητα, οι απολύσεις, οι συγχωνεύσεις και οι απίστευτες παλινωδίες στο θέμα των αποσπάσεων έχουν αποσυντονίσει χιλιάδες εκπαιδευτικούς, που δεν γνωρίζουν ακόμα πού θα παρουσιαστούν.

  Τη Δευτέρα, αν και δεν ήμουν υποχρεωμένος, παρουσιάστηκα στην οργανική μου θέση. Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Από τη μια είδα παλιούς συναδέλφους και γνώρισα νέους, ενώ από την άλλη στο μυαλό μου στριφογύριζε η απόσπαση. Στο σχολείο, λοιπόν, βρήκα σε παρόμοια κατάσταση ακόμα τέσσερις συναδέλφους, που αγωνιούσαν για το πού θα βρίσκονται στις 11 του Σεπτέμβρη, όπως άλλωστε και χιλιάδες άλλοι εκπαιδευτικοί ανά την Ελλάδα.
   Πόσο δύσκολο είναι να γίνονται όλα στην ώρα τους; Αν δηλαδή στις αποσπάσεις φύγουμε και οι πέντε, το σχολείο θα μπορέσει να λειτουργήσει; Οι αναπληρωτές, που περιμένουν με αγωνία να δουλέψουν, πότε θα έρθουν; Ερωτήσεις απλές και λογικές, αλλά για τους ιθύνοντες αδιάφορες, μια και ασχολούνται περισσότερο με τα νούμερα της τρόικας και λιγότερο με την εκπαίδευση...
  Σε μια σελίδα κοινωνικής δικτύωσης κάποιος έγραψε «αν υπήρχε αξιολόγηση, τότε ο υπουργός και οι σύμβουλοί του θα έπρεπε να απολυθούν». Άδικο έχει; Πολλοί θα έλεγαν όχι… άντε, όμως, και τους απολύσαμε, θα αλλάξει κάτι; Όχι, αν δεν αλλάξει η νοοτροπία. Πριν από δυο χρόνια δεν είχαμε βιβλία, φέτος που τα έχουμε από τον Ιούνιο, δεν έχουμε εκπαιδευτικούς... τελικά δεν είμαστε μια  υπέροχη και οργανωμένη χώρα;

   Υπομονή, λοιπόν, μέχρι τον Αγιασμό που θα μας ευλογήσει ο ιερέας και μετά όλα θα φτιάξουν ως δια μαγείας, γιατί μόνο ο Ύψιστος μπορεί να βγάλει άκρη με την κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.

Η Δ2 ΠΑΙΖΕΙ ΘΕΑΤΡΟ!

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Τα παιδιά της Δ΄2 τάξης και η δασκάλα τους, σας προσκαλούν να παρακολουθήσετε το έργο

«Οι βροχοσταλίδες απεργούν»!

Δευτέρα 11 Ιουνίου 7.30 μ.μ.

Στο θεατράκι του σχολείου μας

ελάτε να μας απολαύσετε και να φέρουμε όλοι μαζί την πολυπόθητη βροχή !

Λίγα λόγια για το έργο…

Στη αρχή της χρονιάς αποφασίσαμε  με τα παιδιά της τάξης μου να πραγματοποιήσουμε δύο προγράμματα στις ώρες της Ευέλικτης Ζώνης. Ξεκινήσαμε λοιπόν με το πρώτο πρόγραμμα με τον τίτλο, «το νερό νεράκι..και άλλες ιστορίες». Τα παιδιά ευαισθητοποιήθηκαν, παίζοντας, μα και ερευνώντας για το πολύτιμο αγαθό, το Νερό! Στη συνέχεια της χρονιάς ασχοληθήκαμε με το πρόγραμμα «φιλαναγνωσία-παραγωγή βιβλίου» Τα παιδιά έμαθαν και αγαπήσανε τα βιβλία μέσα από παιχνίδια και βιωματικές δράσεις, έκαναν βιβλιοπροτάσεις, τις οποίες τις ανακοίνωσαν με αναρτήσεις στους διαδρόμους του Σχολείου μας, αλλά και ηλεκτρονικά στο μπλογκ Παιδίον Τόπος! Στη συνέχεια «παντρέψαμε» τα δύο προγράμματα. Εμπνευστήκαμε από το κείμενο της Γλώσσας α΄Τεύχος «Στάση βροχοσταλίδων» Τα παιδιά γράψανε λόγια, σκέψεις, σε ρόλους, γνωστοποιώντας τους πως όλα αυτά θα τα δέσω για να γίνει ένα θεατρικό έργο, που αν έχουν το κέφι θα το παίξουν για τους μαθητές του Σχολείου μας και για τους γονείς τους. Και..το αποτέλεσμα νάτο στα χέρια σας!!!

Ευχαριστώ τους μαθητές και τις μαθήτριες μου που μου έδωσαν την ευκαιρία βελτιωθώ στη δημιουργικότητά μου με φαντασία και αστείρευτο κέφι!

Η δασκάλα της Δ2 τάξης

Ελισάβετ Σατσόγλου

ΠΡΟΣΩΠΑ

Ταχυδρόμος: Πέτρος Ντρέσκα

Δήμαρχος: Νίκος Τουλής

Πριγκίπισσα: Ναταλία Ρίχχερτ

Βροχοσταλίδες:

Κασσάνδρα Ντεμίρι, Αθηνά Λαζαρίδου, Χριστίνα Νταή, Θοδώρα Σαμουργκανίδου, Ελένη Βασιλειάδου, Κατερίνα Σεβαστίδου

Παιδιά:

Σοφία Πυρίδου, Καίτη Σταρίτση, Ελένη Κακουλίδου, Άγγελος Μπραχίμι, Νίκος Παπαδόπουλος, Φάνης Χατζηαθανασίου

Συμπολίτες όλου του κόσμου:

Γιώργος Μαλλιάρας, Νεκτάριος Νικολόπουλος, Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Ντάνυ Μανώλκας

ΤΟΠΟΣ

Σε μια πλατεία, κάπου στη Γη μας, στα σύννεφα, στον ουρανό μας, στα αστέρια.

ΑΙΤΙΑ

Οι βροχοσταλίδες απεργούν γιατί είναι θυμωμένες με τους ανθρώπους. Συμπεριφέρονται στη Γη εγωιστικά και απερίσκεπτα. Πρέπει οι άνθρωποι να βάλουν μυαλό! Βοηθοί στην αλλαγή των ανθρώπων, τα παιδιά! Με τις χρήσιμες συμβουλές της πριγκίπισσας των αστεριών και την αγάπη τους, έρχεται η πολυπόθητη βροχή!

ΕΠΙΘΥΜΙΑ

Όλα τα παιδιά του κόσμου να ζήσουν και να παραδώσουν στα παιδιά τους μια βιώσιμη ΓΗ!

Καθιέρωση της 6ης Μαρτίου ως Πανελλήνια Σχολική Ημέρα κατά της Βίας στο Σχολείο

Το Υπουργείο Παιδείας,  καθιερώνει την 6^η Μαρτίου ως Πανελλήνια Σχολική Ημέρα κατά της Βίας στο Σχολείο.

      Η ημέρα αυτή αποτελεί μια αφορμή για εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς των σχολείων όλης της χώρας να ανταλλάξουν σκέψεις, πληροφορίες και ιδέες και να ενεργοποιηθούν με δράσεις ευαισθητοποίησης για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σχολικής βίας και του εκφοβισμού που εκδηλώνεται μεταξύ και εναντίον των μαθητών,  ώστε να περιοριστούν οι δίαυλοι εκδήλωσης της βίας στη ζωή των ανηλίκων και να αποτραπούν οι αρνητικές συνέπειες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.

Παρακάτω σας παραπέμπω στον μικρό Αναγνώστη για να ακούσετε μια ιστορία σχετική με το θέμα της βίας ανάμεσα στα παιδιά του σχολείου. 

Έχεις την περιέργεια να την ακούσεις;

ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Αλλά και άλλα βίντεο με άλλες ιστορίες:

Το τίμημα της σιωπής from Rem Edy on Vimeo.

Οι λέξεις πονάνε from Rem Edy on Vimeo.

Αιχμάλωτος του σχολείου from Rem Edy on Vimeo.

Συμβουλές σε παιδί που βιώνει εκφοβισμό

Οι δυσκολίες στο σχολείο είναι πολλές. Τα μαθήματα, τα πολλά παιδιά… πολλά θέματα μπορεί να προκύψουν. Είμαστε στο σχολείο όμως και αυτό που μαθαίνουμε είναι ότι
κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του

Απλά να θυμάσαι

1.    Για αυτό που συμβαίνει δεν φταις εσύ. Δεν υπάρχει καμία πραγματική αιτία για να σε χτυπήσει κάποιος ή για να μιλήσει άσχημα για σένα
2.    Πολλά παιδιά στα σχολεία βιώνουν τέτοιες καταστάσεις 
3.    Είμαστε περήφανοι για τον εαυτό μας. Δεν ντρεπόμαστε εμείς για κάτι άσχημο που έκανε κάποιος άλλος.
4.    Εάν μας συμβεί κάτι το μοιραζόμαστε με τους δασκάλους και τους γονείς μας. Δεν μαρτυράμε το άλλο παιδί, βοηθάμε τον εαυτό μας
5.    Οι δυσκολίες δεν εξαφανίζονται ποτέ από μόνες τους. Εάν συμβεί μια φορά είναι πολύ πιθανό να ξανασυμβεί
6.    Η απομόνωση δεν είναι η λύση. Και άλλα παιδιά μπορεί να έχουν ενοχληθεί από τη συμπεριφορά εκφοβισμού. Μοιράσου την εμπειρία σου
7.    Η αδιαφορία δεν είναι λύση. Η δράση ναι
8.    Το να απαντήσεις με τον ίδιο τρόπο, δεν θα σε βοηθήσει. Απλά θα κάνεις κάτι που έτσι και αλλιώς σε ενοχλεί
9.    Είσαι πολύ σημαντικός για πολλούς ανθρώπους. Εάν κοιτάξεις γύρω σου θα τους βρεις, και αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να σε βοηθήσουν
10.    Κάλεσε στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056, δωρεάν και ανώνυμα, για να μιλήσεις με κάποιον ψυχολόγο

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΔΡΟΜΟΛΟΓΕΙ ΤΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ! ΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΟΠΩΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΕ ΑΠΌ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών χαιρετίζει το ψήφισμα διαμαρτυρίας του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων που αφορά το υπ’ αριθμ. 124662/Γ2/1-11-2011 έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας με θέμα «Έγκριση Προγραμμάτων Σπουδών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για την πιλοτική τους εφαρμογή του επιστημονικού πεδίου Πολιτισμός και Δραστηριότητες Τέχνης», όπου αναφέρεται ότι στα πλαίσια του μαθήματος της Αισθητικής Αγωγής θα διδάσκονται μόνο τα μαθήματα της Μουσικής και των Εικαστικών τόσο στην Πρωτοβάθμια όσο και στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Ως Σωματείο ελπίζαμε στην πλήρη ένταξη του Θεάτρου στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρα με την ένταξη του μαθήματος σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης.
Θεωρούμε αδιανόητο στη χώρα που γεννήθηκε το Θέατρο να απουσιάζει από τα Νέα Προγράμματα Σπουδών ως αυτόνομο διακριτό αντικείμενο.
Θεωρούμε επίσης αδιανόητο να διδάσκεται το μάθημα από μη εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς. Κάτι τέτοιο θεωρούμε ότι θα αποδυναμώσει την ποιότητα του μαθήματος και ότι ουσιαστικά γυρίζει το χρόνο πίσω στην προηγούμενη επιδερμική αντιμετώπιση της Τέχνης στην Εκπαίδευση.
Η προσπάθεια του Υπουργείου να δώσει εκπαιδευτικό βήμα για το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής και του Θεάτρου σε μη εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς θυμίζει πολιτική απαρχαιωμένη και εκπαιδευτικά πρότυπα του παρελθόντος .
Ο μη εξειδικευμένος εκπαιδευτικός που θα κληθεί να διδάξει Θέατρο θα δημιουργήσει συγχύσεις και ατελή καλλιτεχνικά και παιδαγωγικά αποτελέσματα που μάλλον θα απομακρύνουν τους μαθητές από την καλλιτεχνική διαδικασία και τα πολιτιστικά ή δεξιοτεχνικά κέρδη.
Ας μην ξεχνάμε πως οι κλάδοι ΠΕ 18.41 – Δραματικής Τέχνης και ΠΕ 32 - Θεατρικών Σπουδών δημιουργήθηκαν ακριβώς για να θέσουν τις βάσεις αλλά και να εξελίξουν τα μαθήματα που σχετίζονται με το Θέατρο. Πως είναι οι μόνοι που γνωρίζουν από Θέατρο και η εμπλοκή τους στη συγκεκριμένη εκπαιδευτική διαδικασία δεν αποτελεί πάρεργο ή συμπλήρωση ωραρίου αλλά το βασικό διδακτικό τους πεδίο.


Για όλους αυτούς τους λόγους διαμαρτυρόμαστε και ζητούμε :


Την άμεση ανάκληση της υπ’ αριθμ. 124662/Γ2/1-11-2011 (22/12/2011) απόφαση του Υπουργείου Παιδείας με θέμα «Έγκριση Προγραμμάτων Σπουδών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για την πιλοτική τους εφαρμογή του επιστημονικού πεδίου Πολιτισμός και Δραστηριότητες Τέχνης»

Την ένταξη του Θεάτρου ως αυτόνομο γνωστικό αντικείμενο στην πρόταση Α’ για το Νέο Σχολείο.

Την άμεση απόσυρση της πρότασης Β’ που υποβιβάζει το Θέατρο σε δραστηριότητα τέχνης πραγματοποιούμενη από οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο εκπαιδευτικό της οικείας σχολικής μονάδας.

Τη σύσταση των κλάδων ΠΕ 18.41 – ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ και ΠΕ 32 ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ και στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.

Την καθιέρωση της Θεατρικής Αγωγής – Θέατρο ως υποχρεωτικό μάθημα σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης και τη δημιουργία οργανικών θέσεων για τους κλάδους ΠΕ 18.41 και ΠΕ 32.

Την κατά αποκλειστικότητα πρώτη ανάθεση των μαθημάτων Θεατρικής Αγωγής και Θεάτρου στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση στους εξειδικευμένους για το αντικείμενο του Θεάτρου κλάδους.

Την άμεση ανάκληση της Υπουργικής Απόφασης που καταργεί το μάθημα «Στοιχεία Θεατρολογίας» από την Α’ Λυκείου.

Μόνιμους διορισμούς για το πρόγραμμα Αισθητικής Αγωγής στα Δημοτικά σχολεία με ΕΑΕΠ.

Όχι στις τοποθετήσεις αναπληρωτών πολλαπλών ταχυτήτων.

Υπαγωγή όλων των προσλήψεων αναπληρωτών στον κρατικό προϋπολογισμό.

Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εκπαιδευτικούς-όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Καμία απόλυση των διορισμένων εκπαιδευτικών των κλάδων ΠΕ 18.41 και ΠΕ 32.

Την καθιέρωση ενιαίου δωδεκάχρονου δημόσιου δωρεάν σχολείου και την υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση για όλα τα παιδιά σε όλη την Ελλάδα.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ, ΜΙΛΑ!

Tαινία του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθήνας. 
Βραβείο Συνηγόρου του Παιδιού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους 2011 - ελληνικό διαγωνιστικό τμήμα της Camera Zizanio.

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΗ-ΒΑΣΙΛΗ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ!!!

Λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία για διακοπές ζήτησα από τα παιδιά της τάξης μου να γράψουν ένα γράμμα στον Αη-Βασίλη για να ζητήσουν από αυτόν ότι θέλουν για τον εαυτό τους, τους γονείς τους, αλλά και για όλο τον κόσμο! Μετά, αφού τέλειωσαν όλα τα παιδιά το γράμμα τους, τους ζήτησα να διαβάσουν το γράμμα τους. Δεν μπορώ να σας περιγράψω την έκπληξή μου, την συγκίνησή μου όταν άκουσα από τα παιδιά τι ζητούσαν από τον Αη-Βασίλη!!!! Λες και ήταν συνεννοημένα όλα, στο σύνολο 19 παιδιά, εκτός από δύο παιδιά ζητούσαν το ίδιο πράγμα: 
ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑ!! Και όσα παιδιά είναι στη δύσκολη θέση να έχουν γονιό άνεργο: ΝΑ ΒΡΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ Ή Η ΜΑΜΑ ΤΟΥΣ!! 
 Η λέξη ΣΟΚ είναι πολύ μικρή για να περιγράψω το πως ένιωσα! Τα παιδιά, είναι φανερό, πως έχουν αντιληφθεί την δύσκολη οικονομική κατάσταση της οικογένειάς  τους και δεν ζητούν παιχνίδια, ρούχα, εξόδους, παρά μόνο να συνεχίσουν οι γονείς τους να εργάζονται!! Και όχι μόνο της οικογενείας τους αλλά και ολόκληρης της χώρας! Ζήτησαν επίσης το ίδιο πράγμα για όλη την Ελλάδα και για όλο τον κόσμο εργασία, ειρήνη, υγεία!
Είναι εκπληκτικό το πως αφουγκράστηκαν, όλη αυτή την άσχημη κατάσταση που βιώνουμε, τα παιδιά!
Και είναι μόλις 10 χρονών! Παιδιά της Δ΄τάξης! Συγκεκριμένα οι μαθητές και οι μαθήτριες μου, Δ2 τάξη!
Υποκλίνομαι και εύχομαι αυτά τα παιδιά να ζήσουν ένα καλύτερο αύριο!

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

  

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Καλούνται οι γονείς τη Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011 στις 14.00 να έρθουν στο Σχολείο για να παραλάβουν τους ελέγχους του Α΄ τριμήνου και να ενημερωθούν από τους δασκάλους και τις δασκάλες για την πρόοδο των παιδιών τους.

Παράλληλα εκείνη την ημέρα θα εγκαινιαστεί η έκθεση βιβλίου του Σχολείου μας με την υποστήριξη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων. Διάρκεια έκθεσης από 19-12 έως 23-12-2011, από τις 8.00-14.00. Τα έσοδα της έκθεσης θα διατεθούν για εκπαιδευτικά εποπτικά υλικά του σχολείου μας.

Οι εκπαιδευτικοί του 8^ου Δημοτικού Σχολείου σας εύχονται χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το 2012!!

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ...ΠΩΣ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ!

Η αφήγηση ενός παραμυθιού αποτελεί την πιο συχνή δραστηριότητα και ευκαιρία για επαφή ενός παιδιού με τους ενήλικες. Για αυτό είναι σημαντικό να γνωρίζουμε με ποιον τρόπο μπορεί η ανάγνωση μιας παιδικής ιστορίας να συμβάλλει στην καλλιέργεια της φαντασίας και στην συναισθηματική νοημοσύνη του παιδιού.

10 οδηγίες για μια πιο δημιουργική ανάγνωση του παραμυθιού:

1.                Διαβάζουμε το παραμύθι χρωματίζοντας την φωνή μας ανάλογα με τα γεγονότα της ιστορίας.

2.                Αφήνουμε το σώμα μας να συμμετέχει σαν εκφραστικό μέσο στην αφήγηση πχ. με κινήσεις των χεριών δείχνουμε τι έκανε ο πρωταγωνιστής (η κοκκινοσκουφίτσα έβαλε μέσα στο καλάθι πολλά πράγματα για την γιαγιά) κτλ.

3.                Εμπλουτίζουμε την διήγηση του παραμυθιού με τις εκφράσεις του προσώπου μας πχ. η Σταχτοπούτα ήταν στενοχωρημένη, κατεβάζοντας το κεφάλι μας ή είναι χαρούμενη και χαμογελάμε ευδιάκριτα κα.

4.                Έχουμε ένα χαρτί και μαρκαδόρους δίπλα μας για να ζωγραφίζουμε αυτά που νιώθει ο πρωταγωνιστής σχεδιάζοντας πρόσωπα πχ. και ζητάμε απο το παιδί να αναγνωρίσει τα συναισθήματα που δείχνουν οι εκφράσεις του προσώπου.

5.                Στο τέλος του παραμυθιού είναι πολύ δημιουργικό να ζητήσουμε απο το παιδί να ζωγραφίσει αυτά που διαβάσαμε με όποιο τρόπο μπορεί και θέλει και με όποια υλικά και χρώματα έχει διάθεση.

6.                Ας αφήσουμε το παιδί προφορικά να δώσει ένα άλλο τέλος στην ιστορία.

7.                Μπορεί να ζωγραφίσει το εναλλακτικό τέλος.

8.                Μπορεί με αφορμή το παραμύθι να σχεδιάσει ένα δικό του παραμύθι ή ένα μεγαλύτερο παιδί να το γράψει.

9.                Μια ωραία ιδέα είναι να το κάνει κόμικ.

10.           Αφήστε το ελεύθερο να διαλέξει ρούχα για να "παίξει" το παραμύθι. Η δραματοποίηση του παραμυθιού και η ταύτιση με τον ήρωα αναπτύσσει εξαιρετικά την ενσυναίσθηση των παιδιών δηλ. την ικανότητα να "μπαίνουν" στην θέση του άλλου.

Άσπα Μητρακάκη
Ειδική Παιδαγωγός - Κοινωνική Ανθρωπολόγος
ειδικευμένη στην αντιμετώπιση μαθησιακών δυσκολίων/δυσλεξίας

Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

 Mε την ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας ημέρας παιδιού στις 11 Δεκεμβριου, ας σκεφτούμε όχι μόνο τα παιδιά μας, αλλά και τα παιδιά όλου του κόσμου ανεξαιρέτου χρώματος και φυλής, σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη και αν ζουν

Ας σκεφτούμε τα παιδιά που έχουν εξαναγκαστεί στην παιδική εργασία, που δεν έχουν όχι μόνο τετράδια και βιβλία, αλλά δεν έχουν εμβόλια και το σημαντικότερο δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Παιδιά που στηρίζουν τις ελπίδες τους σε εθελοντές γιατρούς, ιεραποστολές και οργανώσεις όπως η Actionaid που φροντίζουν για την τυπική αναδοχή των παιδιών προκειμένου να καλυφθούν πάγιες ανάγκες τους.

Σε όλους μας αρέσει να μιλάμε στα παιδιά, μα σπάνια ακούμε τι προσπαθούν να μας πουν πραγματικά και ακόμα σπανιότερα αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες τους. Σήμερα λοιπόν ας σωπάσουμε εμείς οι μεγάλοι και ας δώσουμε το λόγο στα παιδιά. Και να τι θα μας έλεγαν αν μπορούσαμε να τα ακούσουμε:

    Αν ζω μέσα στην κατανόηση, μαθαίνω να έχω υπομονή.

    Αν ζω μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνω να είμαι δίκαιος.

    Αν ζω μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνω να πιστεύω.

    Αν ζω μέσα στην κριτική, μαθαίνω να κατακρίνω.

    Αν ζω σε εχθρικό περιβάλλον, μαθαίνω να καυγαδίζω.

   Αν ζω μέσα στην ντροπή, μαθαίνω να αισθάνομαι ένοχος.

   Αν με δέχονται όπως είμαι, μαθαίνω να βρίσκω την αγάπη  μέσα στον κόσμο

Η Χάρτα των δικαιωμάτων του παιδιού αναφέρει:

·                                 Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω.

·                                 Δικαιούμαι να μεγαλώσω σε έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια.

·                                 Δικαιούμαι να ζήσω σε έναν κόσμο που σέβεται και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.

·                                 Δικαιούμαι να έχω ελεύθερη πρόσβαση στον μαγικό κόσμο της γνώσης.

·                                 Δικαιούμαι να έχω ελεύθερο χρόνο και χώρο για να παίζω.

·                                 Δικαιούμαι να μάθω τί είνα καλό για την σωματική και ψυχική μου υγεία.

·                                 Δικαιούμαι να περνάω αρκετό χρόνο με τους γονείς μου.

·                                 Δικαιούμαι να ζήσω με αθωότητα και ανεμελιά τα παιδικά μου χρόνια.

·                                 Δικαιούμαι να ζήσω σε μιά κοινωνία που προστατεύει τα προσωπικά μου δεδομένα.

·                                 Δικαιούμαι έναν κόσμο ανθρώπινο, δίκαιο και ειρηνικό. ΄Εναν κόσμο στον οποίο θα μεγαλώσουν αύριο τα δικά μου παιδιά. (Πηγή UNICEF)

Τα παιδιά δικαιούνται να ζουν σε ένα ειρηνικό, ασφαλές και υγιές περιβάλλον για να βιώσουν με αξιοπρέπεια τα παιδικά τους χρόνια. Ένα περιβάλλον στο οποίο δεν θα λείπει το νερό,. καθαρός αέρας για να αναπνέουν. Ας φροντίσουμε όλοι μας να κάνουμε αυτό το πολύτιμο δώρο στα παιδιά μας. Ας τους χαρίσουμε τα όμορφα πράσινα δάση μας, τις κρυστάλλινες πηγές, τις λαμπερές θάλασσες, τον καθαρό αέρα. Δώρα τόσο πολύτιμα και τόσο μοναδικά όπως τα ίδια τα παιδιά.

Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ Ή ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ!!

Η παγκόσμια Ημέρα των ατόμων με ειδικές ανάγκες είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για τα παδιά να γνωρίσουν λίγο καλύτερα τα άτομα αυτά και τον τρόπο ζωής τους. Είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα και καποιες φορές δύσκολο να το προσεγγίσουμε με παιδιά προσχολικής ηλικίας. Είναι όμως και ένα θέμα που αν αντιμετωπιστεί με ευαισθησία από τον εκπαιδευτικό μπορεί να βάλει τα θεμέλια στη σκέψη των μικρών παιδιών για τη διαφορετικότητα και για το σεβασμό απέναντι στα άτομα αυτά. Μπορεί να μην είναι κατάλληλη ηλικία για να κατανοήσουν πλήρως τα παιδιά το νόημα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα αυτά είναι όμως η κατάλληλη ηλικία για να δοθούν τα ερεθίσματα να έρθουν τα παιδιά προσχολικής ηλικίας  σε επαφή με εικόνες και πληροφορίες που θα τα βοηθήσουν να μην φοβούνται τα άτομα αυτά και να καταλάβουν κάπως καλύτερα τον τρόπο ζωής τους.

Τα πιο γνωστά παιχνίδια που μπορούμε να παίξουμε σαν αφόρμηση για το θέμα αυτό είναι να δέσουμε τα μάτια των παιδιών (όχι όλα μαζί ταυτόχρονα) και να τα προτρέψουμε να κινηθούν στο χώρο, χωρίς βοήθεια ή και με βοήθεια άλλου παιδιού και μετά να μας περιγράψουν το πως ένιωσαν. Αν ήταν εύκολο ή δύσκολο και τι συναισθήματα τους προκάλεσε η έλλειψη όρασης και επαφής με το χώρο. Στη συνέχεια μπορούμε να τους ζητήσουμε να προσπαθήσουν να συννενοηθούν σε ζευγάρια χωρίς όμως να μιλάνε. Τους προτρέπουμε να σκεφτούν τρόπους άλλους εκτός από την ομιλία για να ζητήσουν συγκεκριμένα πράγματα.

Αφού συζητήσυμε με τα παιδιά μετά από αυτά τα παιχνίδια αρχίζουμε να δείχνουμε εικόνες με άτομα που δεν βλέπουν, που δεν ακούν, με άτομα σε αναπηρικό καροτσάκι. Συζητάμε με τα παιδιά για τις απόψεις τους όσον αφορά τις φωτογραφίες και τα άτομα που απεικονίζουν. Δείχνουμε επίσης, εικόνες από το σύστημα Μπράιγ και εξηγούμε στα παιδιά πως χρησιμοποιείται και που χρησιμεύει. Ακόμη τους δείχνουμε τη νοηματική γλώσσα και δοκιμάζουμε να κάνουμε μερικά γράμματα ή και το όνομα του κάθε παιδιού αν δούμε ότι τα παιδιά αρέσουν τη δραστηριότητα.

ΠΗΓΗ: KINDKINDS.GR

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ KAI BLOG

721035721

View more presentations from elsatsogl

Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ ΟΔΗΓΗΤΗΣ! ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ !

ΜΙΑ ΓΕΝΝΑΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ: ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ 3ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ!!

Όσο περισσότερη τηλεόραση παρακολουθούν τα παιδιά των τριών ετών, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουν να συμπεριφέρονται επιθετικά, σύμφωνα με μελέτη Αμερικανών επιστημόνων.

Ακόμα και εάν ένα νήπιο δεν παρακολουθεί τηλεόραση, αλλά αυτή παρεμένει ανοικτή, μπορεί να έχει ανάλογα αποτελέσματα, τονίζουν οι ερευνητές.

«Οι γονείς πρέπει να είναι προσεκτικοί με τη χρήση της τηλεόρασης», επισημαίνει η Τζένιφερ Μανγκανέλο από το Πανεπιστήμιο του Ολμπανι.

«Πρέπει να περιορίζουν το χρόνο που το παιδί τους παρακολουθεί τηλεόραση, να προσέχουν το περιεχόμενο των εκπομπών και να εξετάζουν γενικά το πως χρησιμοποιείται η τηλεόραση στο χώρο του σπιτιού».

Στην έρευνα συμμετείχαν 3.128 γυναίκες από είκοσι πόλεις των ΗΠΑ που τα παιδιά τους είχαν αυτήν την ηλικία την περίοδο 1998-2000.

Ανάμεσα στις γυναίκες αυτές υπήρχαν διαφορές στο μορφωτικό τους επίπεδο και το 1/3 από αυτές δεν είχε απολυτήριο λυκείου.

Τα 2/3 των μαμάδων δήλωσαν ότι τα παιδιά τους, όταν ήταν τριών χρόνων, παρακολουθούσαν τηλεόραση για περισσότερες από δύο ώρες την ημέρα και πως ο μέσος όρος ήταν περίπου τρεις ώρες.

Επιπλέον η τηλεόραση έμενε ανοικτή στο σπίτι κατά μέσο όρο ακόμα πέντε ώρες.

Εκτιμώντας τους παράγοντες που συνδέονται με την επιθετική συμπεριφορά, όπως η διαμονή σε βίαιη γειτονιά ή η μητέρα να υποφέρει από κατάθλιψη, η τηλεόραση έχει άμεση σχέση με την επιθετική συμπεριφορά των νηπίων, που εκφράζεται με διάφορους τρόπους: χτυπώντας τους άλλους, παρουσιάζοντας ξαφνικούς θυμούς, δείχνοντας ανυπακοή ή ξεσπώντας σε φωνές.

Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συνιστά τα παιδιά μικρότερα των δύο ετών να μην βλέπουν καθόλου τηλεόραση και για τα μεγαλύτερα το πολύ δύο ώρες την ημέρα.

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι που η υπερβολική παρακολούθηση τηλεοπτικών προγραμμάτων μπορεί να αυξήσει την επιθετική συμπεριφορά ενός παιδιού, τονίζουν οι ερευνητές στη μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine.

Τα παιδιά μπορεί να βλέπουν σκηνές βίας και ο χρόνος που αφιερώνουν στην TV να περιορίζει τις ώρες πιο δημιουργικών ασχολιών, όπως το παιχνίδι και το διάβασμα.

Οι γονείς θα πρέπει να εξετάσουν συνολικά «το τηλεοπτικό περιβάλλον» του σπιτιού τους και το πόσες ώρες τελικά βλέπει το παιδί τους τηλεόρασης, καταλήγουν οι ερευνητές.

Πηγή : Web Only

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΟΝΟ ΥΠΝΟ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Για πολλούς γονείς η τηλεόραση αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο, με σκοπό να κρατάνε απασχολημένα τα παιδιά τους. Όμως ενδεχομένως να αλλάξουν γνώμη, όταν αντιληφθούν τις αρνητικές συνέπειες της τηλεόρασης στα παιδιά τους. Συγκεκριμένα, όσα παιδιά παρακολουθούν τηλεόραση, από τις επτά το απόγευμα και μετά, είναι πολύ πιθανό να παρουσιάσουν προβλήματα στον ύπνο τους, ειδικά εάν δουν βίαια κινούμενα σχέδια.

Τα ευρήματα της μελέτης του παιδικού ιδρύματος του Σιάτλ, με επικεφαλής τον Δρ Michelle Garrison, είναι αποκαλυπτικά και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στους γονείς. Ένα από τα συμπεράσματα είναι πως τα παιδιά που περνούν αρκετό χρόνο μπροστά στην τηλεόραση, οι πιθανότητες να έχουν διαταραχές στον ύπνο τους είναι αυξημένες και ακόμα πιο πιθανό να υποφέρουν από άσχημα όνειρα.

Η ομάδα των ερευνητών, ζήτησε από 617 γονείς, να παρατηρήσουν τα παιδιά τους, όσον αφορά το χρόνο που «αφιερώνουν» στην τηλεόραση και τις επιπτώσεις που μπορεί να υπάρχουν στην καθημερινότητά τους και στον ύπνο τους. Έτσι κατέληξαν πως ένα στα πέντε παιδιά, είχαν πρόβλημα στο να έχουν συνεχόμενο ύπνο ή να είναι κουρασμένα και καταβεβλημένα στη διάρκεια της μέρας.

Το ποσοστό ανεβαίνει στα παιδιά που παρακολουθούν τηλεόραση από της επτά το απόγευμα και μετά (28%), με τις διαταραχές στον ύπνο να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής συστήνει στους γονείς, να μην αφήνουν παιδιά κάτω από δύο χρονών, να παρακολουθούν τηλεοπτικά προγράμματα και έως δύο ώρες τη μέρα για λίγο μεγαλύτερα. Επίσης προτείνει να μην υπάρχουν τηλεοράσεις στα παιδικά δωμάτια.

Ο  Δρ Garrison τονίζει πως ο μύθος της τηλεόρασης, πως «νανουρίζει» τα παιδιά, καταρρίπτεται, μιας και καταφέρνει ακριβώς το αντίθετο. Ο Δρ Μαρκ Weissbluth, ειδικός στις διαταραχές ύπνου, του Νοσοκομείου Memorial παίδων, υπογραμμίζει πως μόνο τα παραμύθια και οι αγκαλιές βοηθούν τα παιδιά να έχουν έναν ποιοτικό ύπνο. Οι επιστήμονες συμπεραίνουν πως η τηλεόραση μπορεί ακόμα και να έχει αρνητικές επιπτώσεις στη συμπεριφορά των παιδιών και να προκαλέσει διαταραχές στη μνήμη τους. Τέλος αναφέρουν πως είναι όντως δύσκολο, με τον σύγχρονο τρόπο ζωής, να μην βλέπουν τα παιδιά καθόλου τηλεόραση, αλλά θα είναι ένα θετικό βήμα να την ελλατώσουν.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Pediatrics».

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Από τον παιδικό σταθμό, εφτά χρόνια τώρα, κάθε πρωί έξω από την πόρτα του σπιτιού του τον περίμενε η συνοδός. Αγουροξυπνημένος καθώς ήταν έπαιρνε τον υπνάκο του στο λεωφορείο και μετά στην τάξη, χαλαρά και άνετα ξεκινούσε το μάθημα. Κιθάρα από τα οχτώ, αγγλικά από τα δέκα, όλα στο σπίτι, ο ένας πίσω από τον άλλο μπαινόβγαιναν οι καθηγητές. Μια ντουλάπα παιχνίδια, δυο - τρεις υπολογιστές, ταξίδια κάθε Χριστούγεννα για σκι, με την παρέα του σχολείου σε αυστριακο- ελβετικό θέρετρο. Κάθε καλοκαίρι διακοπές σε νησί, κοσμοπολίτικο. Μαμάδες, γκουβερνάντες και παιδιά.
Από εφέτος ο Δημήτρης, μαθητής της ΣΤ' Δημοτικού, πηγαίνει σε δημόσιο σχολείο στο Γαλάτσι. Το ίδιο και η αδερφή του η Θάλεια, δύο χρόνια μικρότερη. Ο πατέρας του χωρίς δουλειά από τον Μάιο, στα πενήντα δύο του απολύθηκε έπειτα από είκοσι πέντε χρόνια, μεγαλοστέλεχος σε φαρμακευτική εταιρεία. Τα τρία αυτοκίνητα έγιναν ένα, πηγαίνει με αυτό στο νηπιαγωγείο όπου εργάζεται στην Καλλιθέα η μαμά τους.
Άλλος προϋπολογισμός, στα τεφτέρια της οικογένειας τα δεδομένα άλλαξαν. Στα σχολεία εκπαιδευτικοί και σχολικοί σύμβουλοι βλέπουν πως τα παιδιά δεν είναι έξω από το πρόβλημα, αλλά στην καρδιά του, αφού τα οικονομικά μέτρα αφορούν τη ζωή τους αναφέρει η Ελευθεροτυπία.

Τι λένε τα παιδιά

Η ανησυχία για το αύριο, οι αγωνίες των γονιών, ο βομβαρδισμός των...
ειδήσεων «καταστροφής» σε απ' ευθείας μετάδοση με το χρηματιστήριο των spreads. Ακόμα και όταν η οικογένειά τους δεν πλήττεται ευθέως οικονομικά, τα παιδιά νιώθουν άγχος, ανασφάλεια και φόβο για το μέλλον, επηρεαζόμενα από τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί.
«Στην οικογένειά μας ελαττώσαμε πολλά πράγματα», γράφει σε ένα «Σκέφτομαι και Γράφω» του ο Δημήτρης. «Αγοράζουμε τα απαραίτητα, παίρνουμε φθηνά προϊόντα. Εχουμε τις περσινές τσάντες. Ακούμε όσα λένε στην τηλεόραση και στενοχωριόμαστε. Στο φροντιστήριο στα αγγλικά συζητάμε ό,τι ακούμε στην τηλεόραση. Στενοχωριέμαι πολύ. Αν δεν βρει εδώ δουλειά ο μπαμπάς θα ψάξει στο εξωτερικό».

Καβγάδες στην οικογένεια

«Μόνο με γεγονότα μπορείς να την προσδιορίσεις την οικονομική κρίση γιατί αν μπλεχτείς με λέξεις και ονόματα την έβαψες», αποφαίνεται η Βίκη, μαθήτρια της ΣΤ' τάξης στον Χολαργό. «Ξέρετε πώς την καταλαβαίνω εγώ; Η μαμά έπιασε δεύτερη δουλειά, του μπαμπά τού κόψανε λεφτά, και της γιαγιάς τη σύνταξη επειδή ξεπερνούσε 20 ευρώ το όριο. Δεν μου αρέσει η οικονομική κρίση, δεν θέλω να πεινάσουμε, θέλω να γίνουμε όπως πριν».
«Μου την έχει δώσει στα νεύρα η οικονομική κρίση», γράφει ο Θωμάς, εκτάκι από τον Χολαργό. «Ο μπαμπάς έρχεται από τη δουλειά νευριασμένος λόγω του ότι οι πελάτες δεν μας πληρώνουν και άμα δεν μας πληρώνουν δεν μπορούμε να ζήσουμε. Αναγκάζεται να κλείνει ραντεβού όλη τη μέρα και δεν τον βλέπω καθόλου. Όταν έρχεται το βράδυ μαλώνει με τη μαμά. Ευτυχώς ή δυστυχώς η μαμά δεν έχει δουλειά και κάθεται μαζί μου».
«Φοβάμαι, δεν θα ήθελα να φύγω από την Ελλάδα και να πάω στη Σερβία», σημειώνει στην έκθεσή της η Αναστασία, εκτάκι σε σχολείο του Χολαργού. «Η μαμά δεν δουλεύει, του μπαμπά δεν του δίνουν τα λεφτά που πρέπει και έτσι δεν μπορούμε να πληρώσουμε το δάνειο και τους λογαριασμούς. Νιώθω ένα φόβο για να μη μείνουμε στον δρόμο».
Μαθήτρια Γ' Δημοτικού στο Περιστέρι, η Νεκταλένια γράφει: «Οι άνθρωποι απολύονται από τις δουλειές τους. Στο τέλος θα αρρωστήσουμε. Μαζεύω λεφτά στον κουμπαρά μου. Όσο πιο πολλά τόσο το καλύτερο».

Οι εκπαιδευτικοί κοντά τους

Εκπαιδευτικοί που ζουν από κοντά τον αντίκτυπο της κρίσης στον μαθητικό πληθυσμό σημειώνουν πως τα παιδιά οσφραίνονται, αντιλαμβάνονται, ανάλογα με το οικογενειακό περιβάλλον όπου μεγαλώνουν, τη δεινή κατάσταση, επεξεργάζονται τις συζητήσεις για την πορεία της οικονομίας και την πίεση του οικογενειακού προϋπολογισμού.
Πώς εισπράττουν την κρίση; Αλλο δεν πήρε φέτος καινούργια τσάντα, άλλο βρίσκει πιο ξερό το ψωμί στο τραπέζι, άλλο στο χαρτζιλίκι που περιορίστηκε, άλλο ακούσε πως το μπαλέτο ή το πιάνο θα σταματήσουν φέτος.
«Οι γονείς μου μερικές φορές τσακώνονται για τα λεφτά», υπογραμμίζει ο δωδεκάχρονος Διονύσης από τον Χολαργό. «Δεν μας φτάνουν. Απορώ πώς τη βγάζουμε με το ενοίκιο. Μέρα παρά μέρα ζητάω χαρτζιλίκι. Η μαμά μου ψάχνει για μόνιμη δουλειά, ευτυχώς κρατάει ένα παιδάκι».
Οι γονείς και οι δάσκαλοι πρέπει να κάνουν ειλικρινή διάλογο με τα παιδιά για τις οικονομικές συνθήκες ανάλογα με την ηλικία τους και τις απορίες που εκφράζουν. «Οι γονείς μου μου είπαν να μην τους λέω συνέχεια να μού παίρνουν πράγματα, κούκλες, τετράδια, ρούχα, γιατί θα μείνουμε χωρίς λεφτά. Δεν θα έχουμε ούτε για να φάμε», σημειώνει η Μαρία της Γ'Δημοτικού σε σχολείο του Περιστερίου.

Τι λένε οι ψυχολόγοι

Αυτό που τονίζουν οι ψυχολόγοι είναι πως πρέπει να λέμε την αλήθεια χωρίς να τα τρομοκρατούμε και να καταλήγουμε σε κάποια μηνύματα αισιοδοξίας διότι τα παιδιά απογοητεύονται πιο εύκολα. «Η μαμά μου», γράφει η δωδεκάχρονη Αργυρώ, «ξέρει ένα φίλο του μπαμπά που δουλεύει στο υπουργείο Οικονομικών. Κάθε φορά τον ρωτά πώς είναι η κατάσταση της χώρας. Κάθε βράδυ κάνω την προσευχή μου και εύχομαι να μην πτωχεύσουμε. Δεν θέλω να χάσουν ο μπαμπάς και η μαμά τις δουλειές τους».
«Η λύπη έγινε απόγνωση και οι ιστορίες που ακούς από τους άλλους σε βυθίζουν ακόμη πιο πολύ στην ανησυχία», γράφει ο Γιώργος, εκτάκι από τον Χολαργό. «Και εάν ο μπαμπάς και η μαμά απολυθούν; Και εάν μείνουμε χωρίς χρήματα; θα ξαναγυρίσουμε στην Κατοχή; Δεν θέλω να μείνω άστεγος και να ψάχνω στα σκουπίδια όπως αυτός ο κύριος που είδα στον δρόμο».
Της Ειρήνης ο μπαμπάς εδώ και κάμποσα χρόνια είναι χωρίς δουλειά. «Αναγκαστήκαμε να πουλήσουμε το σπίτι μας για να πάρουμε λίγα χρήματα για να ξεχρεώσουμε τις τράπεζες. Κάποιοι άνθρωποι φεύγουν για άλλες χώρες γιατί η Ελλάδα δεν έχει κάτι να τους προσφέρει».
Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι γονείς που προσφεύγουν σε σχολικούς ψυχολόγους για βοήθεια. «Οχι ακρότητες και υπερβολές», συμβουλεύουν οι ειδικοί. «Τα παιδιά να επανατοποθετηθούν όσον αφορά τις προτεραιότητές τους. Να μας εκφράζουν τους φόβους, την οργή και την ανησυχία τους για το αβέβαιο μέλλον, ελέγχοντας όμως τη δική μας απογοήτευση. Ας αποφύγουμε την ανεξέλεγκτη χρήση του Διαδικτύου και μην το ξεχνάμε, ας ανατρέξουμε σε άλλες ιστορικές εποχές με δυσκολότερα και πιο σύνθετα προβλήματα.
Η παρουσία των γονιών κοντά στα παιδιά είναι πιο ουσιαστική από το ακριβότερο παιχνίδι. «Η αδελφή μου θέλει να πάρει κούκλες», σημειώνει η Θεοδώρα, μαθήτρια Γ' Δημοτικού. «Εγώ δεν θέλω, ούτε κούκλες ούτε πολλά πράγματα, θέλω μόνο αγάπη για τα Χριστούγεννα».
ΠΗΓΗ: ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΙΑΣ ΤΕΤΟΙΑΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΠΟΤΙΖΟΥΜΕ... Ἔκθεση ἀπὸ μαθητὴ τοῦ δημοτικοῦ μὲ θέμα: «Τὶ νὰ ζητήσω ἀπὸ τὸν Θεό».

«Θεέ μου, ἀπόψε σοῦ ζητάω κάτι ποὺ τὸ θέλω πάρα πολύ.
Θέλω νὰ μὲ κάνεις τηλεόραση!
Θέλω νὰ πάρω τὴ θέση τῆς τηλεόρασης ποὺ εἶναι στὸ σπίτι μου.
Νὰ ἔχω τὸ δικό μου χῶρο.
Νὰ ἔχω τὴν οἰκογένειά μου γύρω ἀπὸ ἐμένα.
Νὰ μὲ παίρνουν στὰ σοβαρὰ ὅταν μιλάω. Θέλω νὰ εἶμαι τὸ κέντρο τῆς προσοχῆς καὶ νὰ μὲ ἀκοῦνε οἱ ἄλλοι χωρὶς διακοπὲς ἢ ἐρωτήσεις.

Θέλω νὰ ἔχω τὴν ἴδια φροντίδα ποὺ ἔχει ἡ τηλεόραση ὅταν δὲν λειτουργεῖ...

Ὅταν εἶμαι τηλεόραση, θἄχω τὴν παρέα τοῦ πατέρα μου ὅταν ἔρχεται σπίτι ἀπὸ τὴ δουλειά, ἀκόμα κι ἂν εἶναι κουρασμένος.
Καὶ θέλω τὴ μαμά μου νὰ μὲ θέλει ὅταν εἶναι λυπημένη καὶ στενοχωρημένη, ἀντί νὰ μὲ ἀγνοεῖ… Θέλω τ΄ ἀδέλφια μου νὰ μαλώνουν γιὰ τὸ ποιὸς θὰ περνάει ὧρες μαζί μου.
Θέλω νὰ νοιώθω ὅτι ἡ οἰκογένειά μου ἀφήνει τὰ πάντα στὴν ἄκρη, πότε – πότε, μόνο γιὰ νὰ περάσει λίγο χρόνο μὲ μένα.

Καὶ τὸ τελευταῖο, κάνε με ἔτσι ὥστε νὰ τοὺς κάνω ὅλους εὐτυχισμένους καὶ χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο νὰ γίνω σὰν μιὰ τηλεόραση!»

Τὴ δασκάλα ποὺ τὴν διάβασε (καθὼς βαθμολογοῦσε) τὴν ἔκανε νὰ κλάψει.
Ὁ σύζυγός της ποὺ μόλις εἶχε μπεῖ στὸ σπίτι, τὴ ρώτησε: «τὶ συμβαίνει;»

Αὐτὴ ἀπάντησε: «Διάβασε αὐτὴ τὴν ἔκθεση, τὴν ἔχει γράψει ἕνας μαθητής μου».
Ὁ σύζυγος εἶπε: «Τὸ καημένο τὸ παιδί. Τὶ ἀδιάφοροι γονεῖς εἶναι αὐτοί!»
Τότε αὐτὴ τὸν κοίταξε καὶ εἶπε: «Αὐτὴ ἡ ἔκθεση εἶναι τοῦ γιοῦ μας!..»
ΠΗΓΗ: ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ