Η Επανάσταση βρέθηκε σε δυσχερή θέση μετά τις στρατιωτικές επιτυχίες του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και του Κιουταχή στη Στερεά Ελλάδα. Η Πύλη, εξαιτίας των στρατιωτικών αυτών επιτυχιών, κράτησε αδιάλλακτη στάση σχετικά με το ελληνικό ζήτημα, απορρίπτοντας τις προτάσεις των Μεγάλων δυνάμεων για την επίλυσή του, που διατυπώθηκαν στην «Ιουλιανή Συνθήκη».
Οι Μεγάλες δυνάμεις, με την «Ιουλιανή Συνθήκη» που υπέγραψαν στις 6 Ιουλίου του 1827, ζητούσαν από Έλληνες και Τούρκους να συμβιβαστούν και να προχωρήσουν σε ανακωχή αρχικά και στη συνέχεια σε συνθήκη ειρήνης. Αν ο σουλτάνος αρνιόταν η ανακωχή και η ειρήνη θα επιβαλλόταν δημιουργώντας μια αυτόνομη Ελλάδα στην οποία θα είχε επικυριαρχία η Τουρκία (η Ελλάδα θα κατέβαλλε ετήσιο φόρο στο σουλτάνο).
Η «Ιουλιανή Συνθήκη» συνθήκη υπογράφτηκε από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία. Δε συμμετείχε στη συνθήκη αυτή η Αυστρία.
Η συνθήκη αυτή αποτελούσε θετική εξέλιξη για την Επανάσταση, μιας και προέβλεπε ότι «εάν η ανακωχή δεν εγένετο δεκτή εντός μηνός, οι υπογράφουσαι Δυνάμεις ήθελον λάβη τα προσήκοντα εις τας περιστάσεις μέτρα...». Κάτι που σήμαινε όπως διευκρίνισε ο Κάνινγκ στον αρχηγό των αγγλικών δυνάμεων της Μεσογείου: «... Αν δεν γίνεται αλλιώς, να επιβάλετε την ειρήνη με τα πυροβόλα σας».
Παράλληλα, οι Μεγάλες δυνάμεις άρχισαν να επεμβαίνουν και στα εσωτερικά ζητήματα των επαναστατημένων Ελλήνων. Στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν τρία κόμματα που πήραν το όνομα τους από τη χώρα που συμπαθούσαν οι οπαδοί τους (αγγλικό, γαλλικό, ρωσικό). Τα κόμματα διαίρεσαν τους Έλληνες και αυτό ήταν ακόμη ένας λόγος ασυνεννοησίας μεταξύ τους.
Τζωρτζ Κάνινγκ
Θετική εξέλιξη την εποχή αυτή αποτελεί η εθνοσυνέλευση που πραγματοποιήθηκε στην Τροιζήνα (1827).
Σε αυτήν ψηφίστηκε νέο σύνταγμα και εξελέγη κυβερνήτης της χώρας για εφτά χρόνια ο Ιωάννης Καποδίστριας.
Βλέποντας την άρνηση της Πύλης να συμμορφωθεί οι στόλοι της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας με αρχηγούς τούς ναυάρχους Κόδριγκτον, Δεριγνί και Χέυδεν κατέπλευσαν στην Πύλο, για να εφαρμόσουν την απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Ο Ιμπραήμ, όμως, δε συμμορφώθηκε με την απόφαση των Ευρωπαίων συμμάχων.
Χτύπησε και βύθισε μάλιστα τη βάρκα που μετέφερε αξιωματικό των συμμάχων με μήνυμα για διαπραγματεύσεις.
Οι σύμμαχοι ανταπέδωσαν τα πυρά και ακολούθησε ναυμαχία, κατά την οποία ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος έπαθε ολοκληρωτική καταστροφή.
Η ναυμαχία του Ναβαρίνου (Οκτώβριος 1827) οδήγησε τελικά στην απελευθέρωση της Ελλάδας.
Παρά την καταστροφή του στόλου του Ιμπραήμ, η Τουρκία παρέμενε ανυποχώρητη. Ζητούσε μάλιστα αποζημίωση από τις κυβερνήσεις των Μ. δυνάμεων και στράφηκε εναντίον των Ευρωπαίων της Κωνσταντινούπολης.
Η στάση όμως αυτή της Τουρκίας είχε ως αποτέλεσμα να οδηγηθεί το ελληνικό ζήτημα γρηγορότερα στη λύση του.
Δυνάμεις στόλου των Μ. Δυνάμεων | Δυνάμεις τουρκοαιγυπτικού στόλου |
- Κόδριγκτον (Edward Codrington) - Δεριγνί (Henri de Rigny)- Χέιδεν (Login Petrovich Geiden) | - Ιμπραήμ |
- 7 θωρηκτά - 10 φρεγάτες - 4 μπρίκια - 2 ημιολία - 1 κότερο | - 3 θωρηκτά - 17 φρεγάτες - 30 κορβέτες - 28 μπρίκια - 5 ημιολία - 5 η 6 πυρπολικά |
Σκοτώθηκαν/τραυματίστηκαν: 181/ 480 | Σκοτώθηκαν: 4109 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου