Στις 27 Απριλίου 1944, αντάρτες του ΕΑΜ στήνουν ενέδρα σε πομπή τεσσάρων γερμανικών αυτοκινήτων, στους Μολάους της Λακωνίας. Στην ενέδρα σκοτώνεται ένας Γερμανός στρατηγός, οι επιτελείς του και σχεδόν όλοι η φρουρά του.
Χαρακτικό του Τάσσου
Ως αντίποινα τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα, εκτελούν την 1η Μαϊου του 1944, 200 Έλληνες ομήρους στο σκοπευτήριο της Καισιαριανής.
Α. Τάσσου, ξυλογραφία στη μνήμη των εκτελεσμένων της Καισαριανής
Ενώ οι όμηροι οδηγούνταν στο τόπο εκτέλεσής τους, μερικοί κατάφεραν να πετάξουν από τα καμιόνια που τους μετέφεραν σημειώματα.
Μεταξύ αυτών που διασώθηκαν υπήρχαν και τα παρακάτω δύο:
«Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος»
Νίκος Μαριακάκης
«Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτέ»
Μήτσος Ρεμπούστικας
Κάνε κλικ εδώ για να παρακολουθήσεις ένα ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ για την εκτέλεση των 200 στη Καισαριανή.
Το 1965 γράφονται οι στοίχοι του τραγουδιού ¨Καισαριανή¨ από το Λευτέρη Παπαδόπουλο που μελοποίησε στη συνέχεια ο Σταύρος Ξαρχάκος.
Tο απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει
σαν αμάξι γέρικο στην ανηφοριά
Kάθ’ απομεσήμερο στο κρυφό μας στέκι
πίσω απ’ το μαγέρικο του Δεληβοριά.
Όλα μοιάζαν ουρανός
και ψωμί σπιτίσιο
Όλα μοιάζαν ουρανός
και γλυκό, γλυκό ψωμί.
Tάχα τι να ζήλεψαν στα χλωμά σου μάτια
που ’γιωμαν τ’ απόβραδο γλύκα πρωινή,
κι ήρθαν και βασίλεψαν τα βαθιά σου μάτια
κάποιο Σαββατόβραδο στην Kαισαριανή.
Κι όλα γίναν κεραυνός
πελαγίσια αρμύρα
Κι όλα γίναν κεραυνός
και πικρό, πικρό ψωμί.
Γνώριζες τα βήματα ξέκρινα τους ήχους
και μπογιές ‘τοιμάζαμε με σβηστή φωνή.
Τις βραδυές συνθήματα γράφαμε στους τοίχους
πέφταμε και κράζαμε “κάτω οι Γερμανοί”.
Κι όλα ήταν ουρανός
και ψωμί σπιτίσιο.
Κι όλα ήταν ουρανός
και γλυκό ψωμί.
Σου ’δινα τα χρώματα, μου ’δινες τους τόνους
και φωτιές ανάβαμε με σβηστή φωνή
κάθε απομεσήμερο τρέχαμε στους δρόμους
τρέχαμε και γράφαμε “Έξω οι Γερμανοί”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου