Ο προσανατολισμός του σπιτιού ήταν γενικά προς το νότο ώστε η αυλή, τα βόρεια δωμάτια και ο επάνω όροφος να εκμεταλλεύονται το φυσικό φως το χειμώνα και να αποφεύγουν τον πολύ ήλιο το καλοκαίρι, όταν αυτός βρίσκεται πολύ ψηλά. Στη βόρεια πλευρά του σπιτιού φυτεύονταν αειθαλή δέντρα (ελιές) ώστε να εμποδίζεται ο χειμωνιάτικος άνεμος να πέφτει κατευθείαν στο σπίτι. Αντίθετα, στη νότια πλευρά υπήρχαν φυλλοβόλα δέντρα ώστε το χειμώνα να περνάνε οι ακτίνες του ήλιου για να θερμαίνεται το σπίτι και το καλοκαίρι να προσφέρουν σκιά.
Η πολυτέλεια των σπιτιών γινόταν φανερή μόνο στο εσωτερικό του. Το εξωτερικό ήταν απλό και χωρίς διακόσμηση. Έτσι, δεν διέφεραν εξωτερικά τα σπίτια των πλουσίων από αυτά των απλών πολιτών. Τα θεμέλια των σπιτιών ήταν λίθινα. Ως υλικά κατασκευής χρησιμοποιούνταν η πέτρα με συνδετικό πηλόχωμα και το ξύλο, ενώ οι επιφάνειες των τοίχων καλύπτονταν από λευκό ή χρωματιστό ασβεστοκονίαμα*. Ο βόρειος τοίχος του σπιτιού γινόταν παχύτερος και με λίγα ανοίγματα. Η στέγη σκεπάζονταν από κεραμίδια.
Μια στενόμακρη είσοδο, που βρισκόταν συνήθως στην ανατολική και σπάνια στη νότια πλευρά του κτιρίου, οδηγούσε σε μια τετράπλευρη ακάλυπτη εσωτερική αυλή (αίθριο). Στο κέντρο της υπήρχε ένα πηγάδι καθώς και ένας βωμός, όπου πραγματοποιούνταν οι θρησκευτικές τελετές. Το αίθριο αποτελούσε την κύρια πηγή φωτισμού και αερισμού της οικίας. Γύρω από το αίθριο βρίσκονταν τα δωμάτια. Δωμάτια υπήρχαν συνήθως στις τρεις πλευρές και σπάνια στις τέσσερις πλευρές του κτιρίου.
Στο ισόγειο υπήρχαν ο ανδρώνας, το καθημερινό (οίκος), η τραπεζαρία, η κουζίνα, το λουτρό και ένα κελάρι. Στο πάνω όροφο υπήρχαν ο γυναικωνίτης και τα δωμάτια των δούλων. Για να φτάσει κάποιος στον επάνω όροφο υπήρχαν στην αυλή αστέγαστες ξύλινες ή και εσωτερικές προστατευόμενες σκάλες.
*ασβεστοκονίαμα (ασβέστης + κονίαμα ‹ κόνις): μείγμα ασβέστη, άμμου και νερού που χρησιμοποιείται για το ασβέστωμα των τοίχων και για τη σύνδεση των υλικών στις οικοδομές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου