Σελίδες

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Ο Ναυαγός




Τα κύματα με έβγαλαν στην ακτή.  Όταν ξύπνησα και άνοιξα τα μάτια μου αναρωτήθηκα που μπορεί να βρίσκομαι. Υποψιάζομαι πώς είμαι σε ένα έρημο νησί. Γύρω μου υπάρχουν πυκνοί, μεγάλοι, καταπράσινοι φοίνικες και μια υπέροχη τροπική βλάστηση. Τα χρώματα που κυριαρχούν είναι όλες οι αποχρώσεις του πράσινου και του καφέ. 
Στις ακτές υπάρχουν πανύψηλα βράχια, μια χρυσή αμμουδιά και μια ήσυχη, γαλαζοπράσινη θάλασσα. Μικρούλικα ψαράκια κολυμπούν μέσα στη μαγευτική θάλασσα.

Ξαφνικά ξεπροβάλλουν σκοτεινά σύννεφα και έπειτα ακολουθεί μια τροπική καταιγίδα. Αλλά ευτυχώς περνάει γρήγορα.
Μετά από λίγη ώρα άρχισε να δύει ο ήλιος και αντικρίζω διάφορα είδη πουλιών. Ακούω ήχους ζώων. Μπορεί να είναι και φίδια! Φοβάμαι πολύ!
Παρόλο που είναι πολύ ωραίο νησί, σκέφτομαι πώς θα φύγω. Θα με βρουν άραγε;
Ομάδα Α

Μόλις άνοιξα τα μάτια μου αντίκρισα ένα υπέροχο τοπίο. Μα δεν ήξερα που ήμουν. Κοίταξα γύρω μου και κατάλαβα ότι ήμουν σε ένα ερημικό νησί.
Οι τεράστιοι φοίνικες καλύπτουν τον καταγάλανο ουρανό. Τα δέντρα και η άγρια βλάστηση κυριαρχούν σε όλες τις αποχρώσεις του πράσινου.
Η πανέμορφη θάλασσα ξεχωρίζει με τα καταγάλανα νερά της. Είναι πεντακάθαρη και μπορείς να δεις διάφορα είδη ψαριών. Τα κύματα δημιουργούν έναν περίεργο ήχο. Ευτυχώς υπάρχει αμμουδιά και θα μπορώ να παίξω με την μπάλα μου.
Αν και ο καιρός είναι συννεφιασμένος, υπάρχει ένα δροσερό αεράκι στην ατμόσφαιρα. Από το δάσος ακούγονται διάφοροι ήχοι εξωτικών πουλιών. Υπάρχει τόση ησυχία σε αντίθεση με την πόλη!
Άραγε θα με βρει κανείς; Θα αντέξω υπό αυτές τις συνθήκες; Αυτό παραμένει ένα μυστήριο! Φοβάμαι…
Ομάδα Β

Ανοίγω τα μάτια και βρίσκομαι σε ένα ερημικό νησί του Ειρηνικού ωκεανού. Σηκώνομαι και αντικρίζω πυκνούς φοίνικες, μπανανόδεντρα, κακαόδεντρα και δέντρα με ώριμες καρύδες.
Ο ουρανός είναι γαλανός και ο ήλιος αντανακλά στη γαλαζοπράσινη και ήρεμη θάλασσα.
Μέσα από το δάσος ακούω ήχους τετράποδων άγριων ζώων και καρύδες που πέφτουν από τα δέντρα. Το θρόισμα των φύλλων και τον ήχο των ελαφρών κυμάτων να σκάνε στα βράχια.
Όλα αυτά με χαλαρώνουν, αλλά ταυτόχρονα μου προκαλούν φόβο για το αν θα καταφέρω να επιβιώσω. Άραγε θα τα καταφέρω;
Ομάδα Γ

Καθώς άνοιξα τα μάτια μου , αντίκρισα ένα περίεργο τοπίο. Αφού κατάλαβα ότι βρίσκομαι σε ένα ακατοίκητο νησί, άρχισα να το εξερευνώ.
Τριγύρω μου υπάρχουν τεράστια σαρκοφάγα φυτά, που δεν τολμώ να τα πλησιάσω. Επίσης υπάρχουν κάτι πανύψηλοι φοίνικες και άλλα σπάνια είδη φυτών και εντόμων.
Η άμμος της ακτής είναι σαν αληθινός χρυσός! Η θάλασσα είναι καταγάλανη και πεντακάθαρη με μια αφοπλιστική ηρεμία!
Ο καιρός είναι συννεφιασμένος και ένα ελαφρύ αεράκι χτυπάει το μέτωπό μου.
Αυτή τη στιγμή ακούω το γλυκό ήχο των πουλιών και το θρόισμα των φύλλων. Το μέρος είναι μαγευτικό. Αλλά θα μπορέσει να με βρει κανείς; Αρχίζω να φοβάμαι. Θα μπορέσω να φύγω από το νησί άραγε; Φοβάμαι…
Ομάδα Δ

2 σχόλια: