Παιδίον Τόπος: Φεβρουάριος ή Φλεβάρης

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Φεβρουάριος ή Φλεβάρης

Η λέξη Φεβρουάριος προέρχεται από το λατινικό ρήμα februare (=καθαίρω, αγνίζω, αποβάλλω τα καθάρματα).

Προστέθηκε στο Ρωμαϊκό έτος ως ο τελευταίος μήνας. Το 153 π,χ. μεταφέρθηκε και έγινε ο δεύτερος μήνας του έτους. Κατά το Φεβρουάριο διοργανώνονταν από τους Ρωμαίους τελετές εξαγνισμού.

Σύμφωνα με τους Ρωμαίους ο Φέβρουος ήταν ο θεός των νεκρών και η Φεβρούα ήταν η θεά που επόπτευε τους καθαρμούς και τους εξαγνισμούς. Εξαιτίας τον πολλών του βροχών ήταν αφιερωμένος στον θεό Ποσειδώνα.

Όταν καθιερώθηκε το Ιουλιανό ημερολόγιο (46 π.Χ.) ο Φεβρουάριος «έχασε» μία ημέρα και από 30 πήγε στις 29. Άλλη μία μέρα έχασε ο Φλεβάρης τα χρόνια του αυτοκράτορα Αυγούστου. Η μέρα αυτή μεταφέρθηκε στο μήνα Αύγουστο προς τιμήν του αυτοκράτορα.

Για να λειτουργήσει το ημερολόγιο των 365 ημερών κάθε τέσσερα χρόνια οι ημέρες του Φεβρουάριου αυξάνονται από 28 σε 29. Έτσι αποκαλείται Κουστοφλέβαρος, Κούτσουρος, Κούντουρος (πόντος), Κουτσός, Κουτσούκης ή Μικρός (Κύπρος), Φλιάρης, Ληψομήνας.

Το έτος κατά το οποίο ο Φλεβάρης έχει 29 ημέρες ονομάζεται δίσεκτο και θεωρείται κακότυχο.

Άλλες ονομασίες του είναι:

Τρυγητής ή Κλαδευτής γιατί οι αγρότες ασχολούνται με το κλάδεμα, το καθάρισμα, το τσάπισμα και τη φύτευση των αμπελιών (εκτός αν είναι δίσεκτος).

Μεθυσμένος γιατί κάνει άστατο καιρό (δεν ξέρει τι κάνει).

Η λέξη Φλεβάρης δεν έχει καμία σχέση με τη λέξη Φεβρουάριος. Σχετίζεται με τις φλέβες της γης, επειδή «ανοίγει τις φλέβες του» και γεμίζει τη νερά. Κατ' άλλους λέγεται Φλεβάρης, γιατί παγώνει τις φλέβες της γης. Στη Θράκη υπάρχει το ρήμα φλεβαρίζω = πλημμυρίζω, επειδή τα χωράφια «φλεβαρίζουν από τις βροχές.