Η ελιά

Η ελιά είναι ένα δέντρο που ο καρπός της μας δίνει το λάδι.
Είναι αειθαλές και τα φύλλα της έχουν χρώμα πράσινο και ασημί. Ωριμάζει το Νοέμβριο ή το Δεκέμβριο. Φυτρώνει στην Άμφισσα, την Κρήτη, τη Μυτιλήνη, την Πελοπόννησο. Αυτές οι περιοχές φημίζονται για τους ελαιώνες τους. Είναι φουντωτή και κοιτάζει προς τον ήλιο. Επίσης όταν είναι άγουρες οι ελιές, είναι πράσινες.
Κάποτε ο Ποσειδώνας και η Αθηνά μάλωναν για το ποιος θα γίνει προστάτης της Αθήνας. Τότε αποφάσισαν να δώσουν δώρα. Ο Ποσειδώνας έδωσε ένα πολεμικό άλογο κι η Αθηνά μια ελιά. Οι Αθηναίοι ψήφισαν την Αθηνά. Επίσης τους νικητές των αγώνων τους στεφάνωναν με κλαδιά ελιάς, τον κότινο. Όταν νύχτωνε στα παλιά χρόνια χρησιμοποιούσαν λάδι και φυτίλι, τα έβαζαν μέσα σ’ ένα λυχνάρι κι είχαν φως.
Όμως κι όταν ο Νώε έστειλε ένα περιστέρι για να δει αν κατέβηκαν τα νερά, αυτό όταν γύρισε του έφερε ένα κλαδί ελιάς. Αυτό σήμαινε ότι τα νερά είχαν κατέβει. Όταν βαπτίζουμε ένα μωρό ο παπάς το αλείφει με λάδι. Επίσης ο Χριστός κάθισε κάτω από μια ελιά για να προσευχηθεί λίγο πριν σταυρωθεί.
Προτού μας έρθει το καθαρό λάδι οι γεωργοί κάνουν μια διαδικασία. Πρώτα απλώνουν κάτω απ’ την ελιά ένα δίχτυ ή ένα πανί (λιόπανο) και χτυπάνε μ’ ένα ραβδί (ράβδισμα) για να πέσουν κάτω οι ελιές. Έπειτα τις τοποθετούν σε σακιά και τις πάνε στο ελαιοτριβείο. Εκεί περνάνε από ένα διάδρομο και καθαρίζονται από τα φύλλα. Έπειτα περνά νερό και μετά περνάνε από ένα μηχάνημα που καθαρίζει τα φύλλα που έχουν ακόμα μείνει. Κατόπιν πάνε σ’ ένα άλλο μηχάνημα που τα κάνει πολτό. Μετά απομακρύνονται τα υπολείμματα απ’ το κουκούτσι και τις φλούδες. Όμως μετά μένει το νερό και το λάδι. Ξεχωρίζεται το νερό απ’ το λάδι και το τοποθετούν σε δοχεία. Έπειτα το πουλούν.
Μ’ αρέσει το φυτό αυτό, γιατί ο καρπός του έχει μια πολύ ωραία γεύση.

Έκθεση της Μάρθας Ακ. Γ1