Την Επανάσταση κλονίζουν αδυναμίες και εσωτερικές διαμάχες

Κατά το τρίτο έτος της Επανάστασης (1823) δε σημειώθηκαν κάποια σημαντικά στρατιωτικά γεγονότα. 

Αυτό οφειλόταν στους εξής παράγοντες:

- τα ταμεία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν άδεια

- οι αντιζηλίες ανάμεσα στους πασάδες (διοικητές επαρχιών) ήταν συχνές

- οι εξεγέρσεις των γενιτσάρων ήταν από τα κυριότερα προβλήματα στο εσωτερικό της Τουρκίας

Την αδυναμία όμως αυτή των Τούρκων δεν εκμεταλλεύτηκαν οι Έλληνες, για να ελευθερώσουν κι άλλες περιοχές. Σε αυτό συνέβαλλαν τα εξής στοιχεία:

- Δεν υπήρχαν αρκετά χρήματα.

- Ξέσπασαν έντονες διαμάχες για τον έλεγχο της εξουσίας ανάμεσα σε στρατιωτικούς και πολιτικούς. Οι θρίαμβοι των στρατιωτικών στις διάφορες μάχες με τους Τούρκους προκάλεσαν την αντιζηλία των πολιτικών. Η Επανάσταση κλονιζόταν από αυτές τις εσωτερικές διαμάχες και οι στιγμές που περνούσε ήταν κρίσιμες.

Οι Τούρκοι, πάντως, συνέχισαν τις προσπάθειες να καταπνίξουν την Επανάσταση. Δυο στρατιές από την Ανατολική και τη Δυτική Ελλάδα κατευθύνθηκαν προς την Πελοπόννησο. Η επιχείρηση στην Ανατολική Ελλάδα απέτυχε. Στη Δυτική Στερεά την επιχείρηση ανέλαβαν ο Μουσταφά πασάς κι ο Ομέρ Βρυώνης. Στόχος τους ήταν με τη βοήθεια δυνάμεων από τη Θεσσαλία και την Ήπειρο να καταλάβουν το Μεσολόγγι.

Στη δύσκολη αυτή στιγμή η ελληνική κυβέρνηση διόρισε στρατηγό το Μάρκο Μπότσαρη, γεγονός που προκάλεσε τη δυσαρέσκεια των άλλων οπλαρχηγών. Για να ξεπεραστεί αυτή η διάσπαση των Ελλήνων ο Μπότσαρης κάλεσε τους οπλαρχηγούς σε συμφιλίωση, ώστε ενωμένοι να χτυπήσουν τους Τούρκους. Μάλιστα θέλοντας να δείξει ότι δεν ενδιαφέρεται για τιμητικούς τίτλους έσχισε το δίπλωμα της αρχιστρατηγίας και παίρνοντας τους λίγους Σουλιώτες του κίνησε να αντιμετωπίσει το στρατό του Μουσταφά.

Ο Μπότσαρης κατάφερε, εφαρμόζοντας αιφνιδιαστική επίθεση (γιουρούσι), στο Κεφαλόβρυσο κοντά στο Καρπενήσι, να σταματήσει την επέλαση του εχθρού. Το κόστος όμως για την Επανάσταση ήταν βαρύ. Στη μάχη αυτή σκοτώθηκε ο Μπότσαρης.

Κάνε κλικ εδώ για να μάθεις περισσότερα για το Μάρκο Μπότσαρη.

Κάνοντας απολογισμό των τριών πρώτων ετών της Επανάσταση διαπιστώνουμε ότι:

- Οι Έλληνες δρούσαν χωρίς σχέδιο. 

- Υπήρχαν πολλοί αρχηγοί που δεν κατάφερναν να συντονίσουν τη δράση τους. 

- Ελάχιστη συνεργασία υπήρχε επίσης μεταξύ του στρατού ξηράς και του στόλου. 

- Τα ελληνικά στρατεύματα δεν διέθεταν τον κατάλληλο οπλισμό και κυρίως κανόνια, που ήταν απαραίτητα για την πολιορκία των κάστρων. 

- Υπήρχε υστέρηση στον ανεφοδιασμό. Οι Έλληνες μαχητές συντηρούνταν μόνοι τους ή με προσφορές των ευπορότερων.

- Το μεγάλο λάθος ήταν ότι δε δημιουργήθηκε τακτικός στρατός και οι Έλληνες περιορίστηκαν στην τακτική της ξαφνικής επίθεσης (γιουρούσι). Η έλλειψη αυτή θα φανεί λίγο αργότερα, όταν θα αναγκαστούν να πολεμήσουν με τον οργανωμένο στρατό των Αιγυπτίων.