Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα (1771-1825)
Αγωνίστρια της επανάστασης του εικοσιένα. Κόρη του Υδραίου πλοίαρχου Σταυριανού Πινότζη και της Παρασκευής, κόρης του εφοπλιστή της Ύδρας Κοκκίνη.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στη φυλακή όπου είχε πάει η μητέρα της για να επισκεφτεί το φυλακισμένο σύζυγό της. Τη βάφτισαν στην Κωνσταντινούπολη και της έδωσαν το όνομα Λασκαρίνα. Παντρεύτηκε το 1788 τον πλοίαρχο απ' τις Σπέτσες Δημήτριο Γιάννουζα. Ο άνδρας της σκοτώθηκε με ηρωικό τρόπο από πειρατές το 1797. Μετά από 4 χρόνια η Λασκαρίνα παντρεύτηκε τον πλοίαρχο Δημήτριο Μπούμπουλη και από τότε λέγεται Μπουμπουλίνα.
Από τους δύο γάμους της απόκτησε 6 παιδιά. Μετά το θάνατο και του δεύτερου συζύγου της από Αλγερινούς πειρατές η Λασκαρίνα έμεινε πλούσια χήρα κι αποφάσισε να αφιερωθεί στην απελευθέρωση της πατρίδας απ' τους Τούρκους. Μυήθηκε στη Φιλική εταιρεία και, με δικά της χρήματα ναυπήγησε το θρυλικό "Αγαμέμνονα" και άλλα τρία μικρότερα πλοία. Η έκρηξη της Επανάστασης βρήκε την Μπουμπουλίνα πενήντα χρόνων.
Μετά την πτώση της Τρίπολης μπήκε στην πόλη πάνω σ' ένα λευκό άλογο και έσωσε το χαρέμι των Τούρκων από την οργή των πολιορκητών. Κατ΄ άλλους άρπαξε τα κοσμήματα των γυναικών του χαρεμιού με υπόσχεση την ασφάλεια της ζωής τους.
Συνέχεια ξόδευε χρήματα από την περιουσία της για την ενίσχυση του αγώνα στην ξηρά και στη θάλασσα. Γύρισε μαζί με τον Κολοκοτρώνη όλη την Πελοπόννησο για να εμψυχώσει τους πολεμιστές.
Στις εμφύλιες διαμάχες, υποστήριξε τους στρατιωτικούς και το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, με τον οποίο είχε συγγενέψει, μετά το γάμο της κόρης της Ελένης Μπούμπουλη με τον Πάνο Κολοκοτρώνη.
Στις εμφύλιες διαμάχες, υποστήριξε τους στρατιωτικούς και το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, με τον οποίο είχε συγγενέψει, μετά το γάμο της κόρης της Ελένης Μπούμπουλη με τον Πάνο Κολοκοτρώνη.
Έλαβε μέρος με το πλοίο της «Αγαμέμνων» στην πολιορκία του Ναυπλίου και μετά την απελευθέρωσή του εγκαταστάθηκε εκεί σε οίκημα που της παραχώρησε η επαναστατική κυβέρνηση.
Και ενώ κάνει πάλι προετοιμασίες, για να λάβει μέρος στο αγώνα εναντίον του Ιμπραήμ, έρχεται το αναπάντεχο τέλος της. Πέφτει νεκρή από σπετσιώτικο βόλι, στις 22 Μαΐου 1825,στο σπίτι του πρώτου της άνδρα, του Γιάννουζα. Αιτία; Μια λογομαχία της με άτομα από την οικογένεια της Κούτση Ευγενίας, αγαπημένης του γιου της Μπουμπουλίνας. Άδοξο και τραγικό λοιπόν το τέλος αυτής της γυναίκας που μέσα της ξεχείλιζε, πιο ισχυρή από όλα τα άλλα, η αγάπη της για την πατρίδα.
Κάνε κλικ εδώ για να παρακολουθήσεις ένα βίντεο για τη Μπουμπουλίνα.
Μαντώ Μαυρογέννους (1796-1840)
Γεννιέται στην Τεργέστη, όπου αποκτά σημαντική μόρφωση. Φθάνει το 1820 στη Μύκονο και καταφέρνει να ξεσηκώσει το νησί στον Αγώνα.
Με δικά της έξοδα εξοπλίζει πλοία και συμμετέχει σε πολεμικές επιχειρήσεις στην Εύβοια, στο Πήλιο και στη Φθιώτιδα. Στέλνει επιστολές προς τις Αγγλίδες και Γαλλίδες γυναίκες για να τις πείσει να υποστηρίξουν οικονομικά τον Αγώνα.
Με τη λήξη της Επανάστασης, με διάταγμα του Καποδίστρια της παραχωρείται το αξίωμα του αντιστράτηγου. Πεθαίνει πάμπτωχη στο νησί της Πάρου.
Η Μ. Μαυρογέννους προς το φιλέλληνα Μ. Ρεμπώ (1821):
«Δεν με νοιάζει τι θα γίνω αν είναι να λευτερωθεί η πατρίδα μου. Όταν θα έχω χρησιμοποιήσει όλα όσα μπορώ να διαθέσω για την ιερή υπόθεση της ελευθερίας, θα τρέξω στο στρατόπεδο των Ελλήνων για να τους ενθαρρύνω με την απόφασή μου να πεθάνω, αν χρειαστεί, για την ελευθερία».
Γεννιέται στην Αίνο. Ήταν ανάμεσα στους πολλούς Θρακιώτες που κατατάχθηκαν στα τμήματα του πρώτου Ελληνικού στρατού και διέθεσαν τα καράβια και τις περιουσίες τους στον κοινό αγώνα για την κατάκτηση της Ελευθερίας.
Συμμετέχει ενεργά στην Ελληνική Επανάσταση, παίρνοντας μέρος, μαζί με τον άντρα της, στις θαλάσσιες επιχειρήσεις του Αγώνα στο Άγιο Όρος, τη Λέσβο και τη Σάμο.
Με το θάνατο του άνδρα της, η Δόμνα Βισβίζη αναλαμβάνει η ίδια τη διοίκηση του πλοίου και συνεχίζει τη δράση της στην περιοχή της Εύβοιας.
Εξοπλίζει και συντηρεί το πλοίο της «Καλομοίρα» με δικά της χρήματα για τρία χρόνια. Μετά το τέλος του Αγώνα, της παραχωρείται μια μικρή σύνταξη. Πεθαίνει στον Πειραιά.
Πουλάκι πόθεν έρχεσαι , πουλάκι γι΄αποκρίσου
μην είδες και μην άκουσες για την κυρά Δομνίτσα
την όμορφη, τη δυνατή , την αρχικαπετάνα
πούχει καράβι ατίμητο και πρώτο μεσ' στα πρώτα,
καράβι γοργοτάξιδο, καράβι τιμημένο,
καράβι που πολέμησε στις Ίμπρος το μπουγάζι;
Και το πουλάκι στάθηκε και το πουλάκι λέει,
την είδα την απάντησα σιμά στο Αγιονόρος
τρεις μέρες επολέμαγε με δυο χιλιάδες Τούρκους
Καράβια εδώ , καράβια εκεί, καράβια παρά πέρα
και τούτη σαν τον αετό ώρμαγε και χτυπούσε
δεξιά ζερβά κι ανάστροφα κι όπου βολούσε ακόμα
κι άκουγες βόγγους δυνατούς και στεναγμούς μεγάλους
κι άκουγες κλάματα πικρά , κατάρες στην κατάρα
κι θάλασσες κοκκίνιζαν ως φέσια των αγάδων.
οοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο φοβερο
ΑπάντησηΔιαγραφή