Παροιμίες με αλεπούδες ΙΙ

l      Όσο και να διαβάζει η αλεπού τα φιρμάνια της, το πετσί της πάει στο παζάρι.
Όσο και αν προσπαθεί ένας πονηρός άνθρωπος να μας πείσει ότι άλλαξε, στην πραγματικότητα έχει μείνει ο ίδιος.Η έξυπνη (πονηρή ) αλεπού, πιάνεται κι απ’ τα τέσσερα.Όσο πονηρός και αν είναι κάποιος, κάποια στιγμή θα πειαστεί.

(Η πονηρή αλεπού όταν περνάει από ύποπτα μέρη, μαζεύει κοντά – κοντά τα πόδια της και τα κάνει ένα. Ο λόγος είναι τούτος: Άμα βαδίζει και με τα τέσσερα είναι εκτεθειμένη σε τέσσερις κινδύνους. Κάνει λοιπόν, τα τέσσερά πόδια της ένα, άρα περιορίζει και τους κινδύνους της σε ένα. Την πονηριά της όμως αυτή, την πληρώνει κάποτε πολύ ακριβά. Αν πέσει σε παγίδα, πέφτει και με τα τέσσερα.)

l      Η ίδια αλεπού δεν πιάνεται δυο φορές στην ίδια παγίδα.
Δεν μπορούμε να ξεγελάσουμε δύο φορές με τον ίδιο τρόπο έναν πονηρό άνθρωπο.

l      Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια / τα λέει αγουρίδες.

    Όταν κάποιος δεν κατορθώνει κάτι, για να δικαιολογηθεί παρουσιάζει αυτό που δεν κατόρθωσε ως ασήμαντο.

l      100 η αλεπού και 101 το αλεπουδάκια.
Έξυπνη η αλεπού ακόμη πιο έξυπνα τα παιδιά της.

l      Τι γυρεύει (ζητάει) η αλεπού στο παζάρι;
Οι πονηροί αποφεύγουν τις κακοτοπιές. Δεν πηγαίνουν σε μέρη όπου θα τους πιάσουν;

Η αλεπού είναι... αδύνατον να κάνει την εμφάνισή της στην αγορά ή στο παζάρι, γιατί αμέσως θα την πιάσουν. Κάτι που σημαίνει ότι ο ένοχος αποφεύγει πάντα τους τόπους όπου είναι εύκολο να αποκαλυφθεί το έγκλημά του. Στα Καλάβρυτα εξηγούν τη φράση με τον εξής μύθο: Μια φορά ένας σκύλος έπιασε φιλία με μια αλεπού. Ο σκύλος παρακινούσε την αλεπού να πάνε στο παζάρι και μάλιστα της έταζε πως εκεί θα δει πολλά πράγματα και θα διασκεδάσει. Με τα πολλά, η αλεπού αποφάσισε και τον ακολούθησε. Αλλά καθώς την είδαν οι άνθρωποι αλλά και άλλοι σκύλοι, την... έστρωσαν από κοντά (την κυνήγησαν) και είδε κι έπαθε ώσπου να τους ξεφύγει. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Τάκης Νατσούλης στο βιβλίο του «Λέξεις και Φράσεις Παροιμιώδεις» (Εκδόσεις Σμυρνιωτάκης), η αλεπού, όταν γλίτωσε επιτέλους και βρέθηκε στα βουνά, άρχισε να μονολογεί «τι θέλει η αλεπού στο παζάρι», φράση που έμεινε ως τις μέρες μας.