Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280-284 μ.Χ. και πέθανε το 303 ή το 305 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη και αποτελεί έναν από τους Μεγαλομάρτυρες της Χριστιανοσύνης. Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303, διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.
Σύμφωνα με την παράδοση, μέσα στη φυλακή ευλόγησε τον μαθητή του Νέστορα "κατασφραγίσας το μέτωπο αυτού δια του σταυρού", να νικήσει τον ειδωλολάτρη παλαιστή Λυαίο "μεγέθει σώματος και ρώμη τους κατ΄ αυτόν υπεβάλλων". Η νίκη του Νέστορα εξόργισε τον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό που παρευρίσκετο στο στάδιο και έτσι ο μεν Νέστορας αποκεφαλίστηκε, ο δε Δημήτριος δολοφονήθηκε με λογχισμό στα πλευρά ("λόγχη τρωθείς την πλευράν").
Στη συνέχεια οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί παρέλαβαν το μαρτυρικό λείψανο και το έθαψαν και πάνω στο τάφο το 412 ο έπαρχος του Ιλλυρικού Λεόντιος "την τε δόξαν λαμπρός, την τε προς τον Χριστόν πίστιν μάλα θερμός", έκτισε ναό "μέσον του σταδίου και του δημοσίου λουτρού κάλλιστα διηρημένου".
Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.
Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο, σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου, να πατά τον άπιστο Λυαίο.
Είναι πολιούχος της Θεσσαλονίκης, όπου βρίσκεται ο ομώνυμος ναός πάνω από τον τάφο του. Εορτάζει στις 26 Οκτωβρίου. Στο Μηνιαίον της 26ης Οκτωβρίου αναγράφεται η μνήμη του μετά μικρής βιογραφίας και ιδίας ακολουθίας που περιέχει δύο κανόνες των οποίων ποιητές φέρονται οΘεοφάνης ο Γραπτός και ο Πατριάρχης Φιλόθεος της Κωνσταντινούπολης.
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ
Μέγαν εύρατο, εν τοις κινδύνοις, σε υπέρμαχον, η οικουμένη, Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ουν Λυαίου καθειλες την έπαρσιν, εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστορα, ούτως Άγιε Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ωραίος άγιος...με σπαθί.τι σοι άγιος είναι αυτός που σκοτώνει.Αυτό είναι το παράδειγμα που δίνει δηλαδή???? Σκότωσε για να γίνεις άγιος?????
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω το διδακτικό σας έργο να μην παρασέρνεται από τέτοια ανήθικα παραδείγματα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ δεν θέλω να έχω προστάτη στην πόλη που μεγάλωσα αυτόν. Γιατί να μην έχουμε τον Μέγα Αλέξανδρο????Αυτός τουλάχιστον πρόσφερε τόσα μύρια σε όλη την ανθρωπότητα.Και τέλος που ήταν ο δήθεν προστάτης μας στα 4οο χρόνια τούρκικης σκλαβιάς?Μήπως συνεργούσε και αυτός με τους παπάδες???
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει κανείς να απαντήσει??
Ευχαριστούμε για την επίσκεψη σας στο ιστολόγιό μας. Κάθε σχόλιο είναι ωφέλιμο για την πλήρη κάλυψη ενός θέματος που δημοσιεύεται στο ιστολόγιο. Οι κριτικές είναι καλό να είναι αποδεσμευμένες από εμπάθεια και προσεχτικές ως προς το λεξιλόγιο, ιδιαίτερα σε αυτό το ιστολόγιο που το παρακολουθούν και το συνδημιουργούν παιδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ελευθερία στο λόγο και την έφραση είναι σπουδαίο συνταγματικό δικαίωμα και διέπεται από κανόνες. Επίσης μπορείτε να δείτε αναλυτικότερα στην ανάρτηση ελευθερία του λόγου και blog.