ΔΕΛΦΙΝΙ

Τα δελφίνια ανήκουν στην τάξη των κητωδών (78 είδη περίπου) όπως και οι συγγενικές τους φάλαινες. Είναι θαλάσσια θηλαστικά, όχι ψάρια. Οι πρόγονοι των σημερινών δελφινιών εμφανίστηκαν πριν από 65.000.000 χρόνια και οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι έχουν εξελιχθεί από τα κρεόδοντα που ήταν χερσαία θηλαστικά και έμοιαζαν με τα σημερινά σαρκοφάγα θηλαστικά της ξηράς που με την πάροδο του χρόνου προσαρμόστηκαν στο υγρό στοιχείο και στο θαλάσσιο περιβάλλον τα τελευταία 45-50 εκατομμύρια χρόνια και έγιναν αμφίβια, προτού εξελιχθούν σε θαλάσσια θηλαστικά. Κάποια είδη δελφινιών μπορούν να ζήσουν μέχρι και 40 χρόνια.

Τα δελφίνια κινούνται στο νερό με τη βοήθεια της δυναμικής ουράς τους . Η δύναμη της ουράς τους, τα κάνει να αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες μέσα και έξω από το νερό, να κάνουν μεγάλα άλματα, να καταδύονται γρήγορα σε μεγάλα βάθη και να κυνηγούν την τροφή τους. Μερικές φορές η ουρά τους αποτυπώνει και τις διαθέσεις τους αφού όταν δούμε στη θάλασσα ένα δελφίνι να κτυπά με δύναμη την ουρά του στο νερό, τότε είναι ένα σήμα κινδύνου για να προειδοποιήσει το κοπάδι του, ή ένα σήμα ότι ενοχλείται από την παρουσία μας. Τα πλευρικά τους πτερύγια χρησιμεύουν για να μπορούν να κινούνται μέσα στο νερό και να χαϊδεύουν άλλα δελφίνια στις κοινωνικές τους συναναστροφές. Άλλωστε τα δελφίνια συνηθίζουν να κολυμπούν κοντά το ένα με το άλλο και να περιστρέφονται μαζί με αρμονικές κινήσεις.

Τα δόντια τους χρησιμεύουν μόνο για να κρατούν την τροφή τους και όχι για να τη μασήσουν. Στη φύση, όταν βλέπουμε ένα δελφίνι με ανοικτό το στόμα του και να κουνά το κεφάλι του τότε είναι σήμα ενόχλησης και όταν έχει αγριέψει κτυπά μαζί και τα σαγόνια του. Τα δελφίνια διαθέτουν ένα ιδιαίτερα εξελιγμένο αναπνευστικό σύστημα, αφού αναπνέουν από το φυσητήρα (ρουθούνι) που βρίσκεται στο πάνω μέρος του κεφαλιού τους και χρειάζονται λιγότερο από το 1/5 του δευτερολέπτου για να αδειάσουν και να ξαναγεμίσουν με αέρα τους πνεύμονές τους. Ο αέρας που εξέρχεται από το ρουθούνι τους μπορεί να φτάσει και τα 100 χιλμ/ώρα! Το πολύπλοκο νευρικό σύστημα που διαθέτουν και υπάρχει στο φυσητήρα του, προειδοποιεί πότε θα πρέπει να ανοίξει για να αναπνεύσει και πότε θα πρέπει να κλείσει, ώστε να μη διαπεράσει το νερό όταν καταδύονται σε μεγάλα βάθη.



Τα μάτια τους βλέπουν το ίδιο καλά μέσα στο νερό, όσο και έξω από αυτό, ενώ προστατεύονται από τα αιωρούμενα σωματίδια και από την τριβή με το νερό από ένα αδιάβροχο έκκριμα. Τα δελφίνια κοιμούνται αποσπασματικά όταν θελήσουν και επιπλέουν κοντά στην επιφάνεια για να αναδυθούν και να αναπνεύσουν. Ο ύπνος τους είναι ελεγχόμενος εφόσον κοιμάται μονάχα ο μισός εγκέφαλος, ενώ ο υπόλοιπος ελέγχει την αναπνοή του. Ενώ η όσφρησή τους είναι άγνωστη, έχουν εξαιρετικά αναπτυγμένη την αίσθηση της ακοής, πολύ περισσότερο και από την όραση. Τα αυτιά τους είναι δύο μικρές οπές πίσω από το μάτι τους. Το αυτί ενός Ρινοδέλφινου έχει διάμετρο 2-3 χιλιοστά και βάθος 5-6 εκατοστά. Το δέρμα τους είναι λείο, απαλό και ευαίσθητο σαν μετάξι, έτσι ώστε να κολυμπούν γρήγορα μέσα στο νερό.

 Καλύπτονται από ένα παχύ στρώμα λίπους, το οποίο προσφέρει μόνωση και βοηθά στην κολύμβηση. Τα θωρακικά πτερύγια βοηθούν επίσης στην κολύμβηση, το ουραίο χρησιμοποιείται για ώθηση, ενώ το ραχιαίο προσφέρει ισορροπία μέσα στο νερό. Είναι πλάσματα θερμόαιμα και διατηρούν σταθερή τη θερμοκρασία του σώματός τους ανεξάρτητα από αυτήν του περιβάλλοντος, όπως και ο άνθρωπος. Το αίμα τους, σε σχέση με το δικό μας, περιέχει ως και 4 φορές περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια (που κουβαλούν οξυγόνο στα κύτταρα), ενώ αποθηκεύουν οξυγόνο και στους μύες. Αναπνέουν με πνεύμονες. Όμως, χωρίς ιδιαίτερα μεγάλους πνεύμονες, μπορούν να καταδύονται για ασύγκριτα περισσότερο χρόνο απ' όσο εμείς. Είδη όπως το Ρινοδέλφινο μπορεί να καταδυθεί μέχρι και 500 μέτρα.

Μαρία Π.,  Ε2