Πέρα από την αρχή της Σαρακοστής, η μέρα αυτή μοιάζει κάπως, στο μυαλό μου τουλάχιστον, σαν τη γιορτή του πατέρα. Ξέρω ότι στην πραγματικότητα δεν ισχύει κάτι τέτοιο, όμως αν το καλοσκεφτείτε για τα ελληνικά δεδομένα ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Να πώς το σκέφτομαι:
Χιλιάδες είναι τα μικρά και μεγάλα πράγματα που ένα παιδί μαθαίνει από τους γονείς του μέχρι να καταφέρει να σταθεί αυτοδύναμο στον κόσμο. Πολλά απ' αυτά είναι προνόμιο των μαμάδων να του τα διδάξουν. Το πέταγμα του χαρταετού όμως, είναι σχεδόν αποκλειστικό προνόμιο των μπαμπάδων.
Ακόμη κι αν ο χαρταετός αγοραστεί, πάντα ο μπαμπάς είναι αυτός που ξέρει πώς να τοποθετήσει σωστά τα ζύγια. Εκείνος ξέρει ποιο είναι το κατάλληλο σημείο για το πέταγμα του χαρταετού. Εκείνος ξέρει πότε ν' αμολήσει και πότε να μαζέψει την καλούμπα. Έχει την υπομονή να τρέξει όσες φορές χρειαστεί μέχρι να καταφέρει ο αετός να υψωθεί. Ξέρει να δαμάζει τον αέρα. Και ξέρει πότε ν' αφήνει το κουμάντο στα μικρά χεράκια.
Είναι μια υπέροχη μέρα η Καθαρά Δευτέρα για τις οικογένειες. Ακόμη και με τις γκρίνιες και τις αναποδιές που μπορούν να προκύψουν. Είναι σαν να ενώνει όλη την οικογένεια σε έναν και μόνο στόχο: να καταφέρει να σηκώσει ψηλά τον χαρταετό. Κι ο πατέρας είναι ο ήρωας της ημέρας!
Vauj: A Kite Story from Tou Yia Xiong on Vimeo.
πηγή βίντεο: http://vimeo.com/23770610
πολύ ωραίο!! !καλή σαρακοστή!
ΑπάντησηΔιαγραφή: )
Διαγραφή