Σελίδες

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

το φυλλάδιο

   Φρέσκο- φρέσκο και λαχταριστό
   μόλις βγήκα απ’ το φωτοτυπικό!
   Είμαι το φυλλάδιο!
   Δάσκαλοι, μαθητές, γονείς, με ξέρετε καλά.
   Οι δάσκαλοι είναι οι γονείς μου. Γεννιέμαι πρώτα στο μυαλό τους και μετά στον υπολογιστή και στο χαρτί. Αχ, πόσο χρόνο ξοδεύουν γα μένα! Με στολίζουν, με ντύνουν με λέξεις, εικόνες, πίνακες, πλαίσια … Βέβαια, σαν γονείς μου που είναι, μερικές φορές το παρακάνουν με το  …τάισμα. Κοντεύω να σκάσω από τις πολλές λέξεις!
   Για να  είμαι ειλικρινής,όσες λέξεις έχω εγώ, άλλες τόσες πρέπει να βάλουν και οι μαθητές. Τα πουλάκια μου! Περνάμε πολύ χρόνο μαζί. Με γράφουν, με σβήνουν, με τσαλακώνουν, με τακτοποιούν, μερικές φορές με ξεχνάνε και στο σχολείο. Δεν ξέρω αν είναι ιδέα μου, αλλά νομίζω ότι δεν χαίρονται και πολύ όταν με παίρνουν. Συνήθως λένε: “Ωχ, πάλι φυλλάδιο! ”. Βέβαια, για να μην τους αδικώ, συχνότερα λένε: “Ουφ, ευτυχώς, είναι  μόνο ένα! ”
   Όταν είμαι παρεούλα με αρκετά ακόμη του είδους μου, εκείνοι που μιλάνε πολύ για μας είναι οι γονείς των μαθητών. Άκρη δε βγάζουμε μ’ αυτά που λένε! Έχω ακούσει τους γονείς της Ελενίτσας να παινεύουν τη δασκάλα χάρη σ’ εμάς: “Α, η κυρία Αφροδίτη κάνει καταπληκτική δουλειά, τέσσερα φυλλάδια τη μέρα ετοιμάζει! ”. Οι γονείς του Κωστάκη όμως δεν έχουν την ίδια γνώμη: “Υπερβολικός είναι κι αυτός ο δάσκαλος! Εδώ με το ζόρι μπορεί το παιδί να τελειώσει το ένα φυλλάδιο, πότε να προλάβει όλα αυτά! ”. Όσο για τους γονείς της Μαρίας, μάλλον δυσκολεύονται, αφού τους άκουσα να λένε “Ένα ολόκληρο πακέτο χαρτί φωτοτυπικού; Εδώ ίσα-ίσα μας φτάνουν για τετράδια! ”. Οι γονείς του Γιάννη πάλι,από το διπλανό σχολείο,πρέπει να μας εκτιμούν πολύ, αφού τους ακούω να λένε : “Μακάρι να έδινε κι εμάς η δασκάλα μας φυλλάδια, αλλά τι να κάνεις, τεμπελιάζει φαίνεται! ”.
   Να σας πω την αλήθεια, αισθάνομαι πολύ μεγάλο βάρος για όλα αυτά. Δεν είναι εύκολο να έχεις ευθύνη για την ευχαρίστηση ή τη δυσαρέσκεια των άλλων. Άσε πια που μ' έχουν και σαν κριτήριο για να χαρακτηρίζουν ο ένας τον άλλον. Η δασκάλα για να δει αν οι γονείς επιβλέπουν τη μελέτη του παιδιού τους, οι άλλοι δάσκαλοι και οι γονείς για να αποφανθούν αν κάποιος δάσκαλος είναι εργατικός ή φυγόπονος, ο περίγυρος για να βρει κάτι να πει, ο διευθυντής για δικούς του λόγους ...μην ξεχάσω και τον Σχολικό Σύμβουλο που λέει συνέχεια: “ Όχι άλλα φυλλάδια! ”
   Ουφ, έχω υπαρξιακό πρόβλημα! Ώρες-ώρες νιώθω σαν ταχυδρόμος. Σαν να με χρησιμοποιούν για να στείλουν κάποιο μήνυμα ο ένας στον άλλον. Θέλετε να σας μεταφράσω τα κρυφά μηνύματα που στέλνουν;
“Είμαι/ είσαι/ είναι επαρκής.”
“Ενδιαφέρομαι. ”
“Θέλω περισσότερα. ”
“Τα παιδιά δε χρειάζονται πολύ ελεύθερο χρόνο. ”
“Έτσι κάνουν όλοι. ”
   Άσχετα αν συμφωνώ ή διαφωνώ με τα μηνύματα αυτά, ένα έχω να σας πω:είμαι απλά ένα φυλλάδιο. Βρείτε έναν άλλο τρόπο να ανταλάσσετε μηνύματα, ώστε να καταλαβαίνετε καλύτερα ο ένας τον άλλον!

5 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ, για να πούμε τις εμπειρίες μας με τα φυλλάδια πρέπει να γράψουμε... βιβλίο! Υπάρχουν σαφείς οδηγίες και για τον χρόνο μελέτης των παιδιών ανά τάξη και για τους στόχους και το περιεχόμενο των φωτοτυπιών. Η βασική δουλειά πάντως πρέπει να γίνεται στην τάξη και το απόγευμα να υπάρχει χρόνος για παιχνίδι. Πέρα από ανάγκη είναι και εξαιρετικό μάθημα: Μάθημα ζωής: :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι ωραίο κείμενο και πόσο αληθινό;;; Πραγματικά, η δουλειά πρέπει να γίνεται σχολείο κ μόνο όταν είναι απαραίτητο να βγαίνει το φυλλάδιο!

      Διαγραφή
    2. Βανέσσα, εμείς πρέπει να είμαστε οι πιο αυστηροί κριτές για την αναγκαιότητα και τους στόχους που εξυπηρετεί κάθε εργασία. Τότε θα είμαστε σε θέση να πείσουμε και τους γονείς γι' αυτό.

      Διαγραφή