Το αλφαβητικό σύστημα αρίθμησης των αρχαίων Ελλήνων.

Οι αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν το αλφαβητικό σύστημα αρίθμησης περίπου στα μέσα του 5^ου αι. π.Χ. Η παράσταση των αριθμών γινόταν με τα γράμματα του αλφαβήτου, τα οποία χώριζαν σε τάξεις.

Κάθε τάξη περιελάμβανε οκτώ γράμματα, επειδή όμως για τη γραφή των αριθμών χρειάζονταν εννέα γράμματα προστέθηκαν:

• Στην α΄ τάξη το σύμβολο ϛ (στίγμα) ή ϝ (δίγαμμα) για τον αριθμό 6.

• Στην β΄ τάξη το σύμβολο ϟ (κόππα) για τον αριθμό 90.

• Στην γ΄ τάξη το σύμβολο ϡ (σαμπί) για τον αριθμό 900.

Το Ϝ´ χρησιμοποιoύνταν ως έξι στην αρχαιότητα. Αντικαταστάθηκε από το στίγμα (ϛ) σταδιακά, αφού είχε πάψει πρώτα να χρησιμοποιείται ως γράμμα. Τις τελευταίες δεκαετίες το στίγμα εξαφανίστηκε από τον γραπτό λόγο για πρακτικούς κυρίως λόγους και τη θέση του πήρε το Στ΄.

Δεξιά πάνω από τα γράμματα που συμβόλιζαν αριθμούς έβαζαν οξεία ώστε να ξεχωρίζουν από τα γράμματα λέξεων.

Για το μηδέν δεν υπήρχε σύμβολο. 

Ο σχηματισμός των υπόλοιπων αριθμών γινόταν προσθετικά:

π.χ.

11 = ια΄, 12 = ιβ΄…

153 = ρνγ΄, 780 = ψπ΄, 306 =τϛ΄

Για να δηλωθούν οι χιλιάδες τοποθετούνταν μια μικρή γραμμή πριν από τον αριθμό:

Για τους αριθμούς από 10.000 και πάνω (μυριάδες) χρησιμοποιούνταν το γράμμα Μ (=10.000) με άλλα γράμματα στο πάνω μέρος του.