Νικηφόρος Λύτρας (1832-1904).

Γεννήθηκε στον Πύργο της Τήνου το 1832 ως γιος ενός λαϊκού μαρμαρογλύπτη. Από τον πατέρα του πήρε την αγάπη για την καλλιτεχνία. Το 1850 γράφεται στο Σχολείο των Τεχνών στην Αθήνα. Σπουδάζει τα χρόνια 1850-1856 έχοντας ως δασκάλους το το Ludwing Thierch, τους αδερφούς Μαργαρίτη και το Raffaelo Ceccoli. Από το 1860 έως το 1865 συνεχίζει τις σπουδές του στο Μόναχο, έχοντας εξασφαλίσει υποτροφία από το βασιλιά Όθωνα αρχικά (μέχρι την έξωσή του το 1862) και τον πρέσβη της Ελλάδας στη Βιέννη, βαρόνο Σιμών Σίνας, στη συνέχεια. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1865 και διορίζεται καθηγητής στο Σχολείο Καλών Τεχνών στο οποίο και θα διδάξει επί 38 ολόκληρα χρόνια μέχρι το θάνατό του. 

Επισκέπτεται το 1873 τη Σμύρνη μαζί με το Γύζη και το 1879 την Αίγυπτο. Το 1879 παντρεύεται την Ειρήνη Κυριακίδη, κόρη εμπόρου από τη Σμύρνη. Αποκτά μαζί του 5 παιδιά (4 αγόρια και 1 κορίτσι). Μαθητές του υπήρξαν πολλοί μετέπειτα σπουδαίο ζωγράφοι όπως: ο Γεώργιος Ιακωβίδης, ο Πολυχρόνης Λεμπέσης, ο Περικλής Πανταζής, ο Γεώργιος Ροϊλός και ο Νικόλαος Βώκος. Πεθαίνει το 1904 σε ηλικία 72 ετών στην Αθήνα. Εικάζεται ότι δηλητηριάσθηκε από χημικές ουσίες των χρωμάτων. Στο Σχολείο Καλών Τεχνών τον διαδέχεται ο παλιός του μαθητής Γεώργιος Ιακωβίδης. 

Ο Λύτρας θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου. Κατά την περίοδο των σπουδών του στο Μόναχα ασχολήθηκε με τη ¨ιστορική ζωγραφική¨. Οι πίνακές του έχουν θέματα παρμένα από την ελληνική μυθολογία και ιστορία (Ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄, Η Πηνελόπη διαλύει τον ιστό της, Η Αντιγόνη εμπρός στο νεκρό Πολυνείκη). Επιστρέφοντας στην Αθήνα ασχολείται με τις προσωπογραφίες και γίνεται ο προσωπογράφος της υψηλής κοινωνίας της Αθήνας. Οι άντρες και γυναίκες που ζωγραφίζει χαρακτηρίζονται από το αγέρωχο ύφος, τα πλούσια ρούχα και το επιβλητικό περιβάλλον.