Οι ορυκτοί άνθρακες ως πηγή ενέργειας

Μέχρι τις αρχές του 20^ου αιώνα χρησιμοποιούνταν σε μεγάλο βαθμό ως καύσιμο ο ορυκτός άνθρακας (τρένα, πλοία, μηχανές εργοστάσιων). Με την ανακάλυψη και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου σταδιακά το πετρέλαιο πήρε τη θέση του ορυκτού άνθρακα. Η χρήση του ορυκτού άνθρακα περιορίστηκε στα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

υδροηλεκτρικό εργοστάσιο

θερμοηλεκτρικό εργοστάσιο

Στη χώρα μας, όπως βλέπεις στις παραπάνω εικόνες, υπάρχουν δύο ειδών εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας:

- τα υδροηλεκτρικά (χρησιμοποιούν νερό που πέφτει από ψηλά)

- τα θερμοηλεκτρικά (χρησιμοποιούν το λιγνίτη, πετρέλαιο, φυσικό αέριο)

Σημαντικό μειονέκτημα των θερμοηλεκτρικών εργοστάσιων σε σύγκριση με τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια είναι η σημαντική μόλυνση του περιβάλλοντος που προκαλούν.

Θερμοηλεκτρικά εργοστάσια χτίζονται κυρίως σε περιοχές όπου υπάρχουν κοιτάσματα λιγνίτη, για οικονομικούς λόγους (μείωση του κόστους μεταφοράς). Στην πατρίδα μας θερμοηλεκτρικά εργοστάσια υπάρχουν στις περιοχές: Δράμα, Πτολεμαΐδα, Αμύνταιο, Ελασσόνα, Μεγαλόπολη, Κομοτηνή, Ρόδο, Ρέθυμνο.

Συχνά μπερδεύουμε τους ορυκτούς άνθρακες με το ξυλοκάρβουνο που χρησιμοποιούμε σε δραστηριότητες της καθημερινής μας ζωής (σόμπα, ψησταριά, μαγκάλι). 

Ενώ οι ορυκτοί άνθρακες προέρχονται από το υπέδαφος, τα ξυλοκάρβουνα κατασκευάζονται τεχνητά. 

Ο καρβουνιάρης (ο παραγωγός του ξυλοκάρβουνου) τοποθετεί τα ξύλα όρθια δημιουργώντας ένα μικρό λόφο που στην κορυφή του έχει μια τρύπα.

 Στη συνέχεια σκεπάζει το λόφο με χώμα και άχυρα, ανοίγει τρύπες στα πλάγια και στο τέλος βάζει φωτιά από το άνοιγμα της κορυφής. 

Η φωτιά σιγοκαίει για μέρες ώσπου τα ξύλα να γίνουν κάρβουνα. Αυτά συσκευάζονται σε 
τσουβάλια και διοχετεύονται στην αγορά.