Οι "Μέρες της Γριάς"

«Μέρες της γριάς» ονομάζονται οι τελευταίες μέρες του Μάρτη όπου συχνά συμβαίνει να πιάνει βαρυχειμωνιά. Η παράδοση εξηγεί τις ημέρες αυτές με τον παρακάτω τρόπο:

"Ητανε μια φορά μια γριά κι είχε κάτι κατσικάκια. Ο Μάρτης τότε είχε εικοσιοχτώ ημέρες και ο Φλεβάρης τριανταμία. 
Ήρθε λοιπόν εκείνη την εποχή ο Μάρτης κι επέρασε χωρίς να κάμει χειμώνα και η γριά από τη χαρά της που βγήκανε πέρα καλά τα πράματα της, ξεγελάστηκε και είπε:
«Πρίτσι Μάρτη μου, στην πομπή σου. Μπήκες, βγήκες τίποτα δε μου έκανες. Τα αρνάκια και τα κατσικάκια μου τα ξεχείμασα».

Τότε ο Μάρτης πείσμωσε κι δανείστηκε τρεις ημέρες απ' το Φλεβάρη και έριξε χιόνια πολλά. 
Ήταν τόσο άσχημος ο καιρός, που η γριά και τα ζωντανά της πέτρωσαν από το κρύο.

Για αυτό που έπαθε εκείνη η γριά, τις τρεις τελευταίες ημέρες του Μάρτη τις λένε ημέρες των γριών.

Σε κάποια χωριά δείνουν σε κάθε μία από αυτές τις ημέρες το όνομα μίας ηλικιμωμένης του χωριού.  Αν τύχει καλή ημέρα θεωρούν πως η γριά είναι καλή, ενώ αν τύχει κακοκαιρία λένε πως έγινε από την κακία της γριάς.

Μια φορά κι ένα καιρό

σε πανύψηλο βουνό

μια περήφανη γριά

έβοσκε τριάντα αρνιά.

Το Μάρτη κοροϊδεύει.

Και τ' αρνάκια της χαϊδεύει.

«Μάρτη» γδάρτη και κακέ παλουκοκαύτη

τ' αρνιά μου ξεχειμώνιασα

και καθόλου δεν σε λόγιασα».

Ο Μάρτης βιαστικά

Τον Φλεβάρη ικετεύει

και του λέγει σιγανά

«Η γριά κοροϊδεύει!

Σε παρακαλώ πολύ,

Δάνεισέ μου δυό μερούλες

να σκορπίσω στη στιγμή

χιόνια σ' όλες τις ραχούλες,

να παγώσω τη γριά

και όλα της τ' αρνιά.

Ο Φλεβάρης ο κουτός

δυο μερούλες του δανείζει,

κι απόμεινε «Κουτσός»

στους δρόμους να γυρίζει.

«Κουτσοφλέβαρο» τόνε φωνάζουν

την καρδούλα του σπαράζουν