Η γάτα, ο σκύλος και τα... ποπκορν

Λέει η γάτα στο σκύλο: «Για δες είμαστε επιτέλους στην πόλη. Αχ, κοίτα έχει ποπ κορν. Πάω να πάρω».

- Χα, χα, χα νομίζεις ότι θα σου δώσουν; ρώτησε  γελώντας ο σκύλος.

- Γιατί παρακαλώ. Τι έχω για να μην μπορώ να πάρω;

- Όχι καλέ, δεν είπα ότι έχεις κάτι, απλώς πώς θα πεις στο ψιλικατζή;

Τότε πηγαίνει η γάτα στο ψιλικατζή και αρχίζει να νιαουρίζει.

-  Νιαου, νιαου, νιαου…

Παραξενεμένος ο ψιλικατζής δεν κατάλαβε τίποτα από αυτά που έλεγε η γάτα, για να την εξυπηρετήσει. Εκεί που την κοιτούσε άρχισε να γελάει:

- Χα, χα, χα… Μια γάτα. Τι στο καλό θέλει εδώ;

Περνάει από δίπλα ο σκύλος και λέει:

- Να είδες που δεν κατάλαβε τίποτα! Τι σου είπα;

Θυμωμένη η γάτα ορμάει πάνω στον ψιλικατζή και τον γρατζουνάει, όχι δυνατά βέβαια, και λέει στο σκύλο:

-  Ξέρω… και τώρα θα πεις τι κατάλαβα αφού πάλι δεν πήρα τίποτα.

-  Ακριβώς. Όμως γύρνα να δεις πως τον κατάντησες τον ψιλικατζή. Αφού αυτός δεν έφταιγε καθόλου που δε κατάλαβε τι ζήτησες. Μην ξεχνάς ότι είμαστε στην πόλη!

-  Σωστά, έχει δίκιο. Θα του δώσω χρήματα και μετά θα γυρίσουμε στο σπίτι.

-  Καλά θα κάνεις, λέει ο σκύλος.

Έτσι κι έκαναν. Είπε η γάτα συγνώμη στο ψιλικατζή (που βέβαια πάλι δεν τη κατάλαβε), τον πλήρωσε για τη ζημιά και γύρισε μαζί με το σκύλο στο σπίτι…

Λύγια Ασ./ Ε1΄