Φοίνικας (Φοίνιξ) / μυθολογία

Η λέξη Φοίνικας (Φοίνιξ) προέρχεται από το «φοινός» = πορφυρός, βαθυκόκκινος. Ο Φοίνιξ αποτελεί ένα πουλί της μυθολογίας το οποίο ξαναγεννιέται απ΄ τις στάχτες του. 

Ξαναγεννιέται απ' τις στάχτες του, που προέρχονται από την ίδια του τη φωτιά. Το μυθολογικό αυτό πουλί τιμούνταν στην αρχαία Ελλάδα και συνδεόταν με τη λατρεία του Ήλιου και του θεού Απόλλωνα. 

Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Φοίνιξ είχε το μέγεθος του αετού και πούπουλα χρυσοκόκκινα. Ταξίδευε από την Αραβία στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου, κάθε 500 χρόνια. Μετέφερε το νεκρό πατέρα του, τον οποίο τύλιγε σε σχήμα αβγού μέσα σε σμύρνα και τον έθαβε στο ιερό του Ήλιου.

Και για άλλους όμως πολιτισμούς ο Φοίνιξ αποτελούσε ιερό σύμβολο. 
Οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν τον Φοίνιξ,  Μπένου (Bennu). Πίστευαν ότι βρισκόταν στην κορυφή της πυραμίδας που ξεπρόβαλε στη Δημιουργία.

Σύμφωνα με τους Εβραίους, ο Θεός έκανε το Φοίνικα (Milcham) αθάνατο, γιατί ήταν το μόνο ζώο που δεν δέχτηκε να φάει καρπό από το δέντρο του καλού και του κακού, που έδωσε η Εύα στα άλλα ζώα.

Στον χριστιανισμό ο Φοίνιξ συμβόλιζε αρχικά το Χριστό. Όπως ο Χριστός έτσι και ο Φοίνικας πεθαίνει και ανασταίνεται μέσα σε τρεις ημέρες.

Το σύμβολο του Φοίνικα χρησιμοποιήθηκε επίσης από τη Φιλική Εταιρεία ως σύμβολο του Ελληνικού κράτους που ξαναγεννιέται από τη στάχτη του, 

ο Υψηλάντης στη σημαία του Ιερού Λόγου 

και ο Καποδίστριας τον καθιέρωσε επίσημο έμβλημα του κράτους και το απεικόνισε πάνω στα νομίσματα και τις σφραγίδες.

Τέλος, χρησιμοποιήθηκε από το σύμβολο της Χούντας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα, την περίοδο 1967-1974.