Με την τάξη μου πήγαμε μια εκδρομή στο Μουσείο Τρένων που βρίσκεται στην οδό Μοναστηρίου, κοντά στο σπίτι μου.
Καθώς μπαίναμε βλέπαμε το καταπράσινο γρασίδι που μέσα σε αυτό φύτρωναν πολύχρωμα λουλούδια, όπου τα κάλυπταν τα ψηλά καταπράσινα δέντρα με τη σκιά τους.
Αφού περάσαμε την πύλη ήρθε κοντά μας ένας ηλικιωμένος κύριος ο οποίος δούλευε εκεί από το 1945. αρχικά μας είπε κάποια πράγματα για το σιδηρόδρομο και μόλις τελείωσε μας είπε να περάσουμε μέσα.
Το κτίριο ήταν μικρό κι έμοιαζε με σπίτι. Το μουσείο είχε κεραμοσκεπή και τα σκαλιά της εισόδου είχαν ξύλινα κάγκελα.
Όταν μπήκαμε μέσα, είχε πολλές πόρτες που οδηγούσαν σε διάφορα δωμάτια. Εκεί είδαμε πώς έκοβαν τα εισιτήρια, τις παλιές γραφομηχανές, κάποιες στολές και μια αίθουσα που βρισκόταν το γραφείο.
Ο κύριος που μας ξεναγούσε μας μίλησε και για τις εικόνες που υπήρχαν σε κάθε δωμάτιο καθώς και για πράγματα που πήγε και τα πήρε ο ίδιος από μέρη που μας τα είχαν κλέψει, κάνοντάς τα δικά τους. Αυτός ο άνθρωπος μας μιλούσε με τόσο πάθος για όλα αυτά που είχε ζήσει μέσα από τα τρένα, που μου έκανε εντύπωση.
Νίκη Δ., Ε1΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου