Ο Γιάννης Λασηθιωτάκης γεννήθηκε στην Κρήτη το 1956. Αρχικά παρακολούθησε μαθήματα τέχνης στη Σχολή Βακαλό στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η πρώτη του εμφάνιση πραγματοποιήθηκε το 1981 στην γκαλερί Dada στην Αθήνα. Έκτοτε στο ενεργητικό του εντάσσονται δέκα ακόμη ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, την Κρήτη, την Πάτρα και τη Θεσσαλονίκη. Συμμετείχε σε δώδεκα ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν η 2η Biennale Νέων Δημιουργών Ευρωπαϊκών Χωρών της Μεσογείου (Θεσσαλονίκη, 1986), και η Osaka Triennale Bureau στην Ιαπωνία το 1996.
Αρχικά συνδύασε στις δημιουργίες του μια εικαστική γλώσσα παραστατική, όχι όμως ρεαλιστική, με αρκετά στοιχεία αφαίρεσης, που τον έφεραν κοντά στα Nεοεξπρεσιονιστικά ρεύματα. Με πρόθεση διαμαρτυρίας εναντίον του καταναλωτισμού ο Λασηθιωτάκης ακολούθησε την πρακτική της προσάρτησης οπτικού υλικού που προέρχονταν από εφημερίδες. Το υλικό αυτό διαπλάθονταν σε συνθέσεις επιθετικές και βίαιες, ειρωνικές και σαρκαστικές προς τον αδρανοποιημένο άνθρωπο. Συχνά τρισδιάστατα αντικείμενα ή κατασκευές εντάχθηκαν στις συνθέσεις του και λειτουργούσαν ως προέκταση του ζωγραφικού χώρου στον πραγματικό.
Περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο καλλιτέχνης επέστρεψε στη δισδιάστατη επιφάνεια. Χρησιμοποιεί λαμπερά χρώματα, έντονους φωτισμούς και κατασκευάζει πολυεστιακές συνθέσεις, που θεματικά στηρίζονται στην ανάπτυξη της ανθρώπινης μορφής η οποία μόλις αναγνωρίζεται.
Το ξεκίνημα της δεκαετίες του 1990 σηματοδοτεί το πέρασμά του σε πρακτικές που είχε ήδη δοκιμάσει στο παρελθόν. Ο πραγματικός χώρος ειβάλλει και πάλι στον συμβατικό του πίνακα. Ανεμολόγια και ανεμοδείκτες, μαγνητικές βελόνες, ως δείκτες προσανατολισμού, εξέχουν από τον πίνακα και διηγούνται Ιστορίες του ανέμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου