Σελίδες

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

ΤΕΤΣΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ-ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ



Ο Παναγιώτης Τέτσης γεννήθηκε στην Ύδρα το 1925. Ξεκίνησε μαθήματα ζωγραφικής το 1940 κοντά στον Klaus Frislander, ενώ καθοριστική για τη μετέπειτα πορεία του υπήρξε η γνωριμία του με τους Πικιώνη και Χατζηκυριάκο-Γκίκα. Φοίτησε στην Α.Σ.Κ.Τ. (1943-9). Το 1951 διορίστηκε επιμελητής στην έδρα του ελεύθερου σχεδίου στην Ανωτάτη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου και αργότερα εξελέγη καθηγητής στην Α.Σ.Κ.Τ. Στη διάρκεια της πορείας του έλαβε την υποτροφία του Ι.Κ.Υ. (1953-6), τιμητική υποτροφία της ιταλικής κυβέρνησης (1960) και μια χορηγία του Ιδρύματος Ford (1972). 


To 1948 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στη γκαλερί Ρόμβος στην Αθήνα. Έκτοτε έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από σαράντα ατομικές εκθέσεις, ενώ οι συμμετοχές του σε ομαδικές ξεπερνούν τις είκοσι. Ανάμεσα σ' αυτές ξεχωρίζουν οι Biennale του Sao Paulo (1957 και 1965) και της Αλεξάνδρειας (1959), καθώς και οι Διεθνείς Εκθέσεις Χαρακτικής στο Λουγκάνο και το Τόκυο (1960 και 1964). 


Μεταξύ των διακρίσεων που έχει αποσπάσει αξίζει να αναφερθεί το Βραβείο Κριτικών (έπαθλο Κεράνη) για το έργο του Ναυπηγείο (1962). Ο Τέτσης δημοσίευσε κατά καιρούς κείμενά του σχετικά με την τέχνη. Μέσα στη δεκαετία του 1980 μετέφρασε και επιμελήθηκε την έκδοση Το βιβλίο των τεχνών ή πραγματεία περί της ζωγραφικής του Cennino Cennini.


Τα υλικά και οι τεχνικές που προτιμά ο Τέτσης είναι το λάδι, η υδατογραφία και η χαρακτική (κυρίως η χαλκογραφία). Το τοπίο της Ύδρας του έδωσε το πρώτο κίνητρο για να ζωγραφίσει. Οι συνθέσεις του οργανώνονται σπονδυλωτά, με σαφώς διακριτά μέρη, και τα γεωμετρικά σχήματα επανέρχονται σταθερά στη διάρκεια της πορείας του. Ωστόσο, φαίνεται πως η κύρια επιδίωξή του είναι η ανάδειξη του σχεδίου μέσα από το χρώμα και τους τόνους του. Η προσήλωσή του στην παραστατικότητα είναι σταθερή.


Στα πρώιμα έργα του ζωγραφίζει την Ύδρα χρησιμοποιώντας λιτή χρωματική κλίμακα και σχέδιο οργανωμένο στέρεα με τη βοήθεια των πρωταρχικών γεωμετρικών σχημάτων. Η δουλειά που παρουσιάζει στη γκαλερί Ζυγός της Αθήνας το 1958 επιστρέφοντας από το Παρίσι επιβεβαιώνει την αμετάκλητη αφοσίωσή του στο εικονιστικό θέμα, η χρωματική του κλίμακα όμως έχει σαφώς εμπλουτιστεί, έχει γίνει περισσότερο έντονη και ζωντανή.


Μεταξύ των ετών 1958 και 1961 ζωγραφίζει παράθυρα και μισάνοιχτες μπαλκονόπορτες προσπαθώντας να εξερευνήσει το παιχνίδισμα του φωτός στα περάσματα από τους εσωτερικούς στους εξωτερικούς χώρους και αντίστροφα. Μέσα στα επόμενα χρόνια (δεκαετία του 1960) βγαίνει πια στο ύπαιθρο και ζωγραφίζει τα νεοκλασικά σπίτια της Αθήνας, που του κεντρίζουν κυρίως το ενδιαφέρον για τα χρώματά τους και το σχήμα τους. 




Χρώμα και φως έχουν πια ισότιμο ρόλο στις συνθέσεις του όταν ζωγραφίζει ξανά την Ύδρα, αλλά και τοπία από άλλα ελληνικά νησιά.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου