Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923. Σπούδασε γλυπτική στην ΑΣΚΤ (1942-47, με δασκάλους τον Κ. Δημητριάδη και τον Μ. Τόμπρο) και δούλεψε στο εργαστήριο του Θ. Απάρτη. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας Αρμός. Παρουσίασε το έργο της σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και στο εξωτερικό. Ανάμεσα στις ομαδικές εκθέσεις της συμπεριλαμβάνονται οι: Πανελλήνιες (1948, 1965, 1967, 1975, 1987), εκθέσεις της ομάδας Αρμός (1949, 1950), η Biennale Sao Paulo (1965) κ.ά. Με τον Δ. Πικιώνη φιλοτέχνησε το ταφικό μνημείο του μητροπολίτη Χρύσανθου (1949) και το Μνημείο Πεσόντων στο Λεόντειο Νεμέας (1950). Η καλλιτέχνιδα πραγματοποίησε επίσης μια σειρά αγαλμάτων και προτομών για δημόσιους χώρους. Ενδεικτικά είναι το μνημείο στα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου (1956), το άγαλμα του Παύλου Μελά (Κηφισιά και Θεσσαλονίκη), της Μπουμπουλίνας (Σπέτσες), κ.ά.
Η καλλιτέχνιδα ξεκίνησε με έργα σε λίθο, τα οποία δεν ξεφεύγουν από τους κανόνες της ακαδημαϊκής γλυπτικής. Τα περισσότερα, άλλωστε, ήταν δημόσιες παραγγελίες. Έξω από το πλαίσιο αυτό, ο λαϊκός πολιτισμός τής πρόσφερε μια σημαντική πηγή έμπνευσης, όπως μαρτυρούν οι ανάγλυφες παραστάσεις των Ελλήνων Αγωνιστών του '21. Μετά το 1960 στρέφεται στις μεταλλοκατασκευές (τις οποίες συγκολλά με οξυγονοκόλληση) και στο τσιμέντο. Τα νέα υλικά ευνοούν τους πειραματισμούς της με τις μοντέρνες φόρμες, χωρίς ωστόσο η καλλιτέχνιδα να εγκαταλείπει την ακαδημαϊκή φόρμα, όταν πρόκειται για δημόσιες παραγγελίες. Θεματικά, η έμπνευση έρχεται από τη μυθολογία (κυρίως σάτυροι), αλλά και από τον κόσμο των ζώων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου