ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ

Ο Δημήτρης Ποταμίτης, του Σωκράτη, (1945-2003) ήταν Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας και ποιητής

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στη Λεμεσό Κύπρου τον Μάρτιο του 1945. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου με πρώτη συνεργασία με τον Αλέξη Σολομό. Ως ηθοποιός είχε πρωταγωνιστήσει σε πολλά έργα μεγάλων συγγραφέων: Σοφοκλή, Αριστοφάνη, Μολιέρου, Μπρεχτ, Λόρκα, Ντοστογιέφσκι, Μαγιακόφσκι, Ουάιλντ, Μπρύχνερ κ.ά.

Έγραψε ποίηση «Συμπόσιο» 1964, «Κυπριάδα», «Δολοφονία των Αγγέλων» 1967, «Ο άλλος Δημήτριος» 1970, «Ένα δένδρο που νομίζει πως είναι πουλί» 1973, καθώς και θεατρικά έργα όπως «Πως φαγώθηκε η Κοκκινοσκουφίτσα» (με θίασο Ληναίου), «Οι τελευταίες περιπέτειες του Αδάμ και της Εύας» (θέατρο Έρευνας 1974) και ακόμη δοκίμια και μελέτες σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Σκηνοθέτησε πολλά έργα στο Ελεύθερο Θέατρο. Υπήρξε ο ιδρυτής (1973), διευθυντής, πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης του Θεάτρου Έρευνας στα Ιλίσια στο οποίο είχε δημιουργήσει και παιδική σκηνή που παρουσίαζε δικά του έργα. Η σημαντικότερη ίσως επιτυχία του θεωρήθηκε η ερμηνεία του στον Άνθρωπο – Ελέφαντα. Χαρακτηρίστηκε ως «αιώνιος έφηβος». Ίσως ήταν ο πρώτος που τόλμησε να ανεβάσει θεατρικά έργα με ήρωες που είχαν ιδιαιτερότητες.

Ως σκηνοθέτης συνεργάσθηκε με το Εθνικό Θέατρο στη «Φάρμα των ζώων», στην παράσταση «Καμπαρέ» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, σε θερινή επιθεώρηση στο Δελφινάριο στον Πειραιά και στο «Αρμένικο φεγγάρι» του Βαγγέλη Λιβαδά.

«Ονειρεύτηκα τον ρόλο ενός μύστη, όχι την τάξη ενός επαγγελματία ή τον ρομαντισμό ενός ερασιτέχνη» έγραψε ο ίδιος σε λεύκωμα για τα «20 χρόνια Θέατρο Έρευνας» (πρώην κινηματογράφος ΡΕΟ).

Υπήρξε μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και της Πανελλήνιας Ένωσης Ελεύθερου Θεάτρου. Ήταν κάτοικος Αθηνών (Ζωγράφου) και μιλούσε Αγγλικά. Πέθανε στις 26 Φεβρουαρίου του 2003 στο Νοσοκομείο «Μεταξά» (Πειραιά) μετά από πολύμηνη μάχη με ανίατη ασθένεια.

Εργογραφία

Ποίηση

§                     Ἡ δολοφονία τῶν ἀγγέλων: Ποιήματα, Ἰωλκός 1967.

§                     Ὁ ἄλλος Δημήτριος: Ποιήματα, Ἑπτάλοφος 1970.

§                     Ένα δένδρο που νομίζει πως είναι πουλί, Εκδόσεις των Φίλων, 1974.

§                     Τα πυρηνικά ποιήματα, Καστανιώτης, 1983.

§                     Η αεροσυνοδός με τα βαμμένα νύχια, Κέδρος, 1998.

§                     Ένα δέντρο που το λένε Νικόλα: Πάνω σε μια ιδέα του Γιώργου Πιτσούνη, Ντουντούμη, 1999.

§                     Ποιήματα 1964-2003, Καστανιώτη, 2007.

θεατρικά έργα

§                     Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη: Έργο για παιδιά βασισμένο στα έργα του Αριστοφάνη: Ειρήνη, Αχαρνιώτες, Πλούτος, τα πουλιά, η Λυσιστράτη, Ντουντούμη, 1985.

§                     Γλυκό του κουταλιού ή Το άλλοθι, Γνώση 1990.

§                     Ο Έλληνας βάτραχος: Μύθοι και παραβολές σε παραλήρημα, Κέδρος, 1995.

§                     Ένα δέντρο που το λένε Νικόλα: Πάνω σε μια ιδέα του Γιώργου Πιτσούνη, Ντουντούμη, 1999.

§                     Φίγκαρο!: Ένα σύγχρονο μουσικό έργο βασισμένο στους Γάμους του Φίγκαρο του Μπωμαρσαί, Δωδώνη, 2001.