Κατάπιε όλα τα κύματα,
όλες τις σταγόνες,
όλους τους ναύτες,
όλες τις γοργόνες,
όλους τους φάρους,
όλους τους ξιφίες,
τους σπάρους, τα χταπόδια
και τους αστερίες!
Τα κανό, τα καβουράκια
και της θάλασσας
τ’ αλογάκια!
Έφαγε με φόρα
τις βάρκες μία μία
και με μεγάλη βουλιμία
τα αεροπλανοφόρα
και της γραμμής τα πλοία!
Και, πράγμα που δεν πρέπει,
δεν άφησε ούτε φύκι,
δεν άφησε ούτε λέπι!
«Αχ – φώναξε – τι φρίκη!
έφαγα τη θάλασσα
που μ’ έκρυβε!
«Τα ’χαψα όλα – είπε –
μία κι έξω,
ώρα τώρα να χωνέψω
τα καβουράκια
και τις μέδουσες τις κακομοίρες».
Είδε τότε να ’ρχονται από μακριά
με καμάκια μυτερά
έξι εφτά φαλαινοθήρες!
«Αχ! – σκέφτηκε –
τι συμφορά!
Έρχονται να με σκοτώσουν,
να με κάνουν μαργαρίνη
και μπανέλες!
Τι τις ήθελα τις τρέλες;
Τι τρομάρα! Τι τρεμούλα!
Αχ μανούλα μου, γλυκιά
μανούλα!»
Τι να κάνει, τι;
Ούτε νερό
να κολυμπήσει,
ούτε θάλασσα
για να κρυφτεί!
«Αχ – φώναξε – τι φρίκη!
έφαγα τη θάλασσα
που μ’ έκρυβε!
Δεν άφησα ούτε φύκι!
Ήτανε μεγάλο κρίμα
να φάω και το τελευταίο κύμα!
Δεν υπάρχει άλλη λύση!
Προτού με κάνουν λιώμα,
πρέπει αυτή η ερημιά
να ξαναπλημμυρίσει»
είπε η φάλαινα,
κι άνοιξε το στόμα
και βγήκαν τα κύματα
και οι κυκλώνες,
οι ναύτες, τα πέλαγα
και οι γοργόνες,
οι σπάροι, οι ξιφίες,
τα χταπόδια και οι αστερίες,
τα κανό, τα καβουράκια
και της θάλασσας
τ’ αλογατάκια.
Έκανε η φάλαινα
ένα μακροβούτι,
στο νεράκι χώθηκε,
κρύφτηκε και σώθηκε!
Κι από τότε τής κόπηκε
η λαιμαργία
και τρώει τις μαρίδες
μία μία!
.jpg)
Στο ποίημα αυτό γίνεται αναφορά στη χωρίς λογική εκμετάλλευση του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο, η οποία προκαλεί την ανεπανόρθωτη καταστροφή του. Δυστυχώς, ο άνθρωπος έχοντας ως αποκλειστικό στόχο το προσωρινό κέρδος, εκμεταλλεύεται το περιβάλλον καταστρέφοντας τους φυσικούς πόρους, άρα και τον ίδιο τον εαυτό του, μιας και αποτελεί μέρος του περιβάλλοντος.
Δραστηριότητα:
- Σε πόσες ενότητες θα μπορούσαμε να χωρίσουμε το ποίημα; Βρείτε που αρχίζει και που τελειώνει κάθε ενότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου