Το σπίτι μου

Περικλής Λύτρας, Σπίτι με θέα τη θάλασσα 

Το σπίτι μου

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι
στη μοναξιά και στη σιωπή,
γύρω μια πράσινη ραχούλα…
Δε θα το χτίσω εκεί.

Ξέρω στη χώρα τη μεγάλη
τον πλούσιο δρόμο τον πλατύ
με τα παλάτια και τους κήπους.

Δε θα το χτίσω εκεί.

Ξέρω το πρόσχαρο ακρογιάλι
όλο το κύμα το φιλεί,
κρινόσπαρτ΄ είναι η αμμουδιά του.

Δε θα το χτίσω εκεί.

Ατέλειωτη τραβά μια στράτα,
σκίζει μια χέρσα απλοχωριά,
σκληρά τη δέρνει τ΄ αγριοκαίρι
και ο λίβας τη χτυπά.

Μια στράτα χιλιοπατημένη
τον καβαλάρη νηστικό,
τον πεζοδρόμο διψασμένο
θάφτει στον κουρνιαχτό.

Εκεί το σπίτι μου θα χτίσω
με μια βρυσούλα στην αυλή
πάντα η γωνιά του θα καπνίζει
κι η θύρα του ανοιχτή. 

Κωστής Παλαμάς

- Μπορείτε να χωρίσετε το ποίημα σε δύο μέρη ως προς το περιεχόμενό (νόημά) του;
- Πού και γιατί αποφασίζει ο ποιητής να χτίσει τελικά το σπίτι του;
- Πώς καταλαβαίνετε τους στίχους:
¨Μια στράτα χιλιοπατημένη¨
¨πάντα η γωνιά του θα καπνίζει¨.