Μια από τις πρώτες φορές που συναντάμε το παγωτό στην ιστορία είναι στην αυλή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Νέρωνα (37-68 μ.Χ.), ο οποίος έστελνε τους σκλάβους του στα βουνά για να μαζέψουν φρέσκο χιόνι και να το φέρουν πίσω πριν λειώσει, για να το απολαύσει μαζί με φρούτα.
Και ενώ οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η ιστορία του παγωτού είναι μια υπόθεση καθαρά ιταλική (αφού η δημοφιλέστερη διεθνής ονομασία του είναι «Gelato»=Τζελάτο δηλαδή παγωτό στα ιταλικά) στην πραγματικότητα το παγωτό είχε ήδη εφευρεθεί εδώ και 2000 χρόνια στην Κίνα. Ο βασιλιάς Τανγκ της Κίνας είχε βρει μια μέθοδο για να παρασκευάζει μείγματα από πάγο και γάλα.
Ο πρώτος που την έφερε στην Ευρώπη το 13ο αιώνα, ήταν ο εξερευνητής Μάρκο Πόλο.
Μυστική συνταγή
Ο Γάλλος σεφ του βασιλιά Καρόλου της Αγγλίας εντυπωσίασε τους καλεσμένους σε ένα επίσημο δείπνο με ένα επιδόρπιο που έμοιαζε με χιόνι αλλά ήταν πολύ πιο γλυκό! Ο Κάρολος τότε πρόσφερε 500 λίρες το χρόνο στο σεφ για να μην πει σε κανένα τη μυστική συνταγή και να συνεχίσει να φτιάχνει παγωτό μόνο γι’ αυτόν και τις δεξιώσεις του. Όταν όμως ο βασιλιάς απαγχονίστηκε το 1649, ο Ιταλός σεφ Ντε Μίρκο, αισθάνθηκε αποδεσμευμένος από τον όρκο του και έσπευσε να πουλήσει το μυστικό του.
Η τέχνη του παγωτού
Το παγωτό κάποτε ήταν μόνο για τους πλούσιους και τους ευγενείς. Κάποιες συνταγές εμφανίστηκαν το 1700, σε ένα γαλλικό βιβλίο με τον τίτλο «Η Τέχνη του να Φτιάχνεις Παγωτό», ο Αμερικανός Πρόεδρος Τόμας Τζέφερσον είχε μια συνταγή για παγωτό βανίλια, ενώ ο Τζορτζ Ουάσινγκτον είχε πληρώσει σχεδόν 200 δολάρια (που τότε ήταν πάρα πολλά λεφτά) για μια συγκεκριμένη συνταγή.
Η πρώτη παγωτομηχανή
Η πρώτη μηχανή παγωτού κατασκευάστηκε από μια δαιμόνια Αμερικανίδα νοικοκυρά την Νάνσυ Τζόνσον, το 1846. Ήταν μια χειροκίνητη παγωτομηχανή με μανιβέλα. Εκεί μέσα ανακατευόταν το μείγμα παγωτού με πάγο και αλάτι, μέχρι να παγώσει. Η τετραπέρατη αλλά αφελής κα Νάνσυ Τζόνσον, τόσο πολύ ενθουσιάστηκε με την εφεύρεσή της που δεν κρατήθηκε κι έτρεξε να την επιδείξει σε όλους τους γείτονες.
Ένας κατεργάρης Ιάπωνας με το όνομα Γιανκ έσπευσε να κατοχυρώσει την ευρεσιτεχνία ως δικό του δημιούργημα, και από τότε θεωρείται εκείνος ως ο εφευρέτης της παγωτομηχανής. Κατ΄ άλλους η Τζόνσον πούλησε τα δικαιώματα στον κ. Γιανγκ.
Το παγωτό α λα Ελληνικά και πώς φτιαχνόταν
Στην Ελλάδα οι πρώτοι παραδοσιακοί παγωτατζήδες χρησιμοποιούσαν ένα μεγάλο κάδο που τον γέμιζαν με πάγο και αλάτι. Πριν από την εμφάνιση των ηλεκτρικών ψυγείων οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν αμμωνία για την κατασκευή του πάγου, και αλάτι για τη συντήρησή του. Μέσα στον κάδο αυτό λοιπόν βύθιζαν ένα δεύτερο δοχείο γεμάτο με γάλα και ζάχαρη που το ανακάτευαν συνεχώς με ένα τεράστιο γουδοχέρι, μέχρι να γίνει παχιά κρέμα και να πήξει.
Παγωτατζήδες
Οι πρώτοι παγωτατζήδες της Αμερικής ήταν Ιταλοί, γνωστοί ως «χόκι πόκι». Έβγαιναν στους δρόμους με το καροτσάκι τους φωνάζοντας «χόκι πόκι» που σημαίνει «Να ένα κομματάκι» ή σε ελεύθερη μετάφραση «όποιος προλάβει».
Οι παγωτατζήδες βράζανε το γάλα και προσθέτανε ζάχαρη, αυγά, κακάο ή βανίλια, ανάλογα με τη γεύση που θέλανε να φτιάξουν. Όταν έβραζε το μείγμα, το κατέβαζαν από τη φωτιά και το τοποθετούσαν σε ένα μεταλλικό κάδο, ο οποίος βρισκόταν μέσα σε ένα ξύλινο βαρέλι. Στο κενό που υπήρχε ανάμεσα στο ξύλινο βαρέλι και στον κάδο, έβαζαν πάγο και συνέχιζαν να ανακατεύουν το μείγμα μέχρι να πήξει.
Φορτώνανε το βαρέλι στο καρότσι, και με μια ειδική μεταλλική κουτάλα και τα χωνάκια ξεκινούσαν τη δουλειά τους. Κατά διαστήματα έριχναν κομμάτια πάγου εξωτερικά για να μη λιώσει το παγωτό.
Το χωνάκι
Το ποιος εφηύρε το χωνάκι δεν είναι σίγουρο, αλλά λέγεται ότι αυτό έγινε στο πανηγύρι του Σαιντ Λούις, το 1904. Εκεί, οι «παγωτατζήδες» συνεργάστηκαν με τους «πιτάδες», βάζοντας παγωτό μέσα σε τυλιγμένες πίτες, λόγω έλλειψης πιάτων.
Μια άλλη θεωρία θέλει τον Ίταλο Μαρτσιόνι, που διέσχιζε τη Γουολ Στριτ πουλώντας παγωτά με το καροτσάκι του, να χρησιμοποιεί πρώτος το χωνάκι, απογοητευμένος από τα πολλά σπασμένα και κλεμμένα ποτήρια που είχε καταγράψει ως τότε.
50 γλειψίματα
Ο μέσος αριθμός «γλειψιμάτων» που χρειάζεται για να αποτελειώσουμε ένα χωνάκι με μία μπάλα παγωτού είναι 50.
Παγωτοπονοκέφαλος
Καμιά φορά, το παγωτό μπορεί να μας φέρει…πονοκέφαλο. Αυτό γίνεται γιατί η θερμοκρασία στο στόμα μας πέφτει απότομα και τα αγγεία στον εγκέφαλο αντιδρούν και πρήζονται, κάτι που είναι γνωστό ως «πάγωμα του εγκεφάλου»! Ευτυχώς, διαρκεί μόνο 30-60 δευτερόλεπτα. Και μετά συνεχίζουμε ακάθεκτοι!
Το μεγαλύτερο παγωτό σάντεϊ (βανίλια με σιρόπι) όλων των εποχών φτιάχτηκε στην Καλιφόρνια το 1985. Είχε ύψος 3,96 μέτρα και περιείχε 21 λίτρα παγωτό και 3500 κιλά σιρόπι και γαρνιτούρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου