Αλφαβητάρια 1830- 1880

Τα χρόνια μετά την απελευθέρωση σημαντικό γεγονός στην εκπαίδευση αποτελεί η σύσταση τη ¨επί της Προπαιδείας επιτροπής¨ από τον Ιωάννη Καποδίστρια, που με τη σειρά της εισάγει την αλληλοδιδακτική μέθοδος (του Γάλλου εκπ/κου Sarazin). Η αλληλοδιδακτική έμελλε να κυριαρχήσει στα ελληνικά κοινά σχολεία για 50 έτη (1830-1880).

Αλφαβητάριο ¨Πανδώρα¨ (1850-1910).
Είχε την έγκριση του Σουλτάνου για τις τουρκοκρατούμενες περιοχές. 

Η πρώτη ανάγνωση γινόταν από τους αναγνωστικούς πίνακες που βρίσκονταν κρεμασμένοι στις αίθουσες διδασκαλίας.

Σε κυρίαρχη μορφή αναδεικνύεται τα χρόνια αυτά ο Ι.Π. Κοκκώνης, ο οποίος εκδίδει τις ¨Πινακίδες¨ ή ¨Νέον Αλφαβητάριον¨ (1840), την ¨Ταχυμαθητική του αναγιγνώσκειν¨ (1856) και τις ¨Οδηγίες¨ προς τους εκπαιδευτικούς για την καλύτερη δυνατή εφαρμογή της αλληλοδιδακτικής.

Γνωστά αλφαβητάρια εκτός από αυτά του Κοκκώνη είναι του Ιωαννόπουλου (Πάτρα), το ¨Απλούν Αλφαβητάριον δια Παιδιά¨ (Σμύρνη), του Σταμτιάδου, του Εριθαλούς, του Κωνσταντινίδου. Περιορισμένη και διακοσμητική παραμένει η χρήση της εικονογράφησης. Εξαιρέσεις αποτελούν τα αλφαβητάρια της Σμύρνης και του Κωνσταντινίδου, στα οποία γίνεται προσπάθεια να οι εικόνες να σχετίζονται με το περιεχόμενο. 

¨Απλούν Αλφαβητάριονδιά τα παιδία¨, Δανιήλ Τέμπλου, Σμύρνη 1834.