Απρίλιος

Απρίλιος ή Απρίλης ή Απρίλτς (Ποντιακά). Έχει 30 ημέρες. Σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο είναι ο τέταρτος μήνας του έτους, σύμφωνα με το Γρηγοριανό ο όγδοος. Στο αττικό ημερολόγιο ονομάζονταν Μουνιχιών (24 Μαρτίου-22 Απριλίου του Γρηγοριανού ημερολόγιου).

Ήταν αφιερωμένος στη θεά Αφροδίτη. Η λέξη Απρίλιος προέρχεται από τη λατινική λέξη Aprillis που με τη σειρά του προήλθε από το ρήμα aperire = ανοίγω. Τον Απρίλιο ο καιρός «ανοίγει», καλυτερεύει, έρχεται η Άνοιξη. Κατά τα ρωμαϊκά χρόνια, ως την εποχή του Νέρωνα, είχε 29 ημέρες. Μετά τα χρόνια αυτά οι ημέρες του έγιναν 30. Ο Νέρων δοκίμασε να του αλλάξει όνομα μετατρέποντας τον σε Νερώνιο (Neronius).

Στην Ελλάδα ο Απρίλης ονομάζεται και Λαμπριάτης μιας και συνήθως το Πάσχα πέφτει στο μήνα αυτό. Όπως και ο Μάης έτσι και ο Απρίλιος είναι ο μήνας των λουλουδιών:

"Ο Απρίλης με τα λούλουδα κι ο Μάης με τα ρόδα".

Σε κάποιες περιοχές της χώρας μας ο Απρίλης ονομάζεται και «Γρίλλης» (γκρινιάρης) γιατί τελείωναν τα αποθέματα της προηγούμενης συγκομιδής γεγονός που προκαλούσε οικογενειακές γκρίνιες. Άλλες ονομασίες του είναι: Αϊ-γεωργίτης (εορτή Αγίου Γεωργίου στις 23 Απριλίου), Κερασάρης (πρωτοβγαίνουν τα κεράσια), Τιναχτοκοφινίδης (τίναζαν τα κοφίνια, δηλ. τέλειωναν οι προμήθειες), Τριανταφυλλάς.

Πρωταπριλιά

Έθιμο που εικάζεται ότι έφτασε στην Ελλάδα με τις Σταυροφορίες και κατάγεται από τους αρχαίους Κέλτες. Όταν παλαιότερα στην Κομοτηνή εκτρέφαν μεταξοσκώληκες για την παραγωγή μεταξιού θεωρούσαν ότι ήταν καλό να γελούν «για να γίνουν τα κουκούλια τους».

Στη Θράκη επίσης θεωρούν το πρωταπριλιάτικο νερό της βροχής θεωρείται  ευεργετικό για τις «θερμές» (πυρετούς). Στην Τζαντώ της Ανατολικής Θράκης θεωρούσαν ως καλό να γελάσουν τον άλλον, για να κάνουν τα δέντρα καρπό.

Έθιμα Απριλίου

Έθιμο στη Σύμη είναι να ανάβουν το μήνα αυτό φωτιές και πηδώντας λένε: «Έξω ψύλλοι και κοριοί και μεγάλοι ποντικοί».
Στην Κύπρο αποφεύγουν να απλώσουν ρούχα την πρώτη  Πέμπτη του Απρίλη («πρωτόπεφτο»), και να βγάζουν εργαλεία εκτός σπιτιού, διότι αυτό θα κατέστρεφε την τύχη του σπιτιού. Ακόμη την ημέρα αυτή δεν κάνει να σκάψει κάποιος, γιατί «σκάφτει το λάκκο του».