Ένα ταξίδι σε έναν μακρινό πλανήτη

Αρχές Ιανουαρίου οι φίλοι μου και εγώ πήγαμε να επισκεφτούμε τον πλανήτη ¨Κρόνο¨, με το διαστημόπλοιο του μπαμπά μου.

Μόλις μπήκαμε μέσα στο διαστημόπλοιο, ο καθένας μας έκατσε σε μια θέση. Το διαστημόπλοιο το οδηγούσε ο φίλος μου ο Γιώργος, γιατί ξέρει πολύ καλά να οδηγεί.

Όταν φτάσαμε στον πλανήτη Κρόνο, έμεινα άφωνη. Ήταν τόσο λαμπερός με διάφορες αποχρώσεις του κίτρινου.

Μετά από ένα γευστικό γεύμα φορέσαμε όλοι τις διαστημικές στολές μας και βγήκαμε έξω από το διαστημόπλοιο. Εκείνη τη στιγμή δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Βρισκόμασταν ακριβώς μπροστά σε έναν εξωγήινο. Ο εξωγήινος μόλις μας είδε παραξενεύτηκε, και μετά από λίγο μας ρώτησε:

- Ποιοι είστε εσείς και τι θέλετε στον πλανήτη μου;

- Δεν είναι δικός σου ο πλανήτης αυτός, του απάντησα.

- Ναι, δικός μου είναι, επέμενε ο εξωγήινος.

- Από πότε είναι δικός σου ο πλανήτης Κρόνος;

- Από τότε που κανένας άνθρωπος σαν και εσάς δεν πάτησε εδώ, μου απάντησε.

- Ε, και τι σημαίνει αυτό; Ο πλανήτης Κρόνος είναι ο πιο ωραίος πλανήτης σε όλο το ηλιακό σύστημα.

- Ναι, είναι. Αν δε θέλετε να του κάνετε κακό ελάτε στο διαστημικό μου σπίτι.

Οι φίλοι μου και εγώ συμφωνήσαμε και τον ακολουθήσαμε. Όταν φτάσαμε στο διαστημικό του σπίτι, ο εξωγήινος μας ρώτησε:

- Γιατί ήρθατε εδώ;

- Για να εξερευνήσουμε και να δούμε αυτόν τον πλανήτη φυσικά!

- Και από πού έρχεστε, από ποιον πλανήτη;

- Ερχόμαστε από τον πλανήτη Γη. Είναι ένας θαυμάσιος πλανήτης. Όμως εμείς οι άνθρωποι τον ρυπαίνουμε και δεν τον αγαπούμε και ούτε τον προστατεύουμε, όπως κάνει εσύ με τον πλανήτη Κρόνο. Μια μέρα πρέπει να έρθεις να τον δεις!

- Ποιος εγώ; ρώτησε ο εξωγήινος.

- Ναι, εσύ.

- Μα δεν μπορώ να έρθω εκεί.

- Γιατί δεν μπορείς; τον ρώτησα.

- Επειδή εκεί δεν μπορώ να αναπνεύσω, όπως αναπνέω και μυρίζω εδώ.

- Ναι, έχει δίκιο, τι κρίμα όμως! Μακάρι όμως να μπορούσες! είπε η φίλη μου η Νίκη.

- Δεν πειράζει, μου αρκεί που ήρθατε εσείς εδώ.

Κάποια στιγμή ακούσαμε έναν ήχο. Ήταν σαν σεισμός. Τρομάξαμε πολύ όλοι μας, εκτός από τον εξωγήινο. Αυτός τον είχε συνηθίσει.

- Τι ήταν αυτό, ρώτησα τρομαγμένη.

- Ήταν ένα αστέρι που έπεσε. Γρήγορα κάντε όλοι μια ευχή. Εδώ στο διάστημα όλες οι ευχές που κάνουν οι άνθρωποι ή εξωγήινοι βγαίνουν πάντα αληθινές.

- Εντάξει λοιπόν, εύχομαι να…, είπε ο καθένας.

-  Από μέσα σας δεν πρέπει να ακούσει κανένας τι ευχηθήκατε.

- Αχ, καλά μην ανησυχείς, δεν θα ακούσει κανένας τις ευχές μας, του απάντηση για να τον καθησυχάσω.

- Τώρα πρέπει όμως να γυρίσετε στον πλανήτη σας. Εξάλλου εκεί σε εσάς θα νύχτωσε.

- Τι κρίμα που πρέπει να φύγουμε, είπα.

- Αχ ναι, τι κρίμα. Πόσο θα ήθελα να μείνω κι άλλο, είπε και η Νίκη.

- Μην στενοχωριέστε, μπορείτε να ερχόσαστε όποτε θέλετε. Αυτός ο πλανήτης θα είναι πάντα ανοιχτός για σας.

- Ευχαριστούμε πολύ, τώρα όμως να πηγαίνουμε, είπε ο Γιώργος.

- Ναι, πρέπει να πηγαίνουμε εξωγήινε, αντίο.

- Γεια σας παιδιά. Θα τα ξαναπούμε την άλλη φορά που θα έρθετε, γεια σας.

Λύγια Ασ., Ε1΄