Πριν από την Επανάσταση του ΄21 πολλές φορές οι Έλληνες προσπάθησαν να απελευθερωθούν. Γύρω στα 40 υπολογίζονται τα επαναστατικά κινήματα που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Τις επαναστατικές αυτές κινήσεις ευνοούσε το γεγονός ότι οι Τούρκοι βρίσκονταν σε πόλεμο με τους Βενετούς και άλλους Δυτικούς. Τα επαναστατικά αυτά κινήματα γνώρισαν κάποιες επιτυχίες, κανένα όμως από αυτά δεν είχε ουσιαστικό αποτέλεσμα για δύο κυρίως λόγους:
- Είχαν τοπικό χαρακτήρα.
- Ήταν ανοργάνωτα.
Αρχικά, επαναστατικά κινήματα σημειώθηκαν στη Μάνη και στην Ήπειρο που κατέληξαν όμως σε αποτυχία.
Το 1611 εκδηλώθηκε στη Θεσσαλονίκη και την Ήπειρο ένα άλλο επαναστατικό κίνημα με αρχηγό τον επίσκοπο Διονύσιο τον Φιλόσοφο, που αργότερα, επονομάστηκε Σκυλόσοφος εξαιτίας των συνεπειών του αποτυχημένου κινήματος του εναντίον των Τούρκων. Ο φλογερός αυτός ιεράρχης κατόρθωσε να ξεσηκώσει πολλούς κατοίκους της υπαίθρου εναντίον των τυράννων. Συγκέντρωσε χίλιους αγρότες, βάδισε εναντίον των Ιωαννίνων και πυρπόλησε το διοικητήριο του πασά, αλλά με την αντεπίθεση των Τούρκων, οι επαναστάτες διαλύθηκαν, ο Διονύσιος αιχμαλωτίστηκε και θανατώθηκε με μαρτυρικό τρόπο (τον έγδαραν ζωντανό στα μπουντρούμια του κάστρου των Ιωαννίνων). Ακολούθησαν διωγμοί, σφαγές, λεηλασίες και καταργήθηκαν τα προνόμια που είχαν δοθεί στα Ιωάννινα.
Σημαντικές προσπάθειες έγιναν στα τέλη του 18ου αιώνα. Η πρώτη άρχισε το 1769 κι έμεινε γνωστή ως «Oρλωφικά»,από το όνομα των Ορλώφ, ρώσων αρχηγών του κινήματος.
Η Ρωσία που τότε βρίσκονταν σε πόλεμο με τους Τούρκους, για να στρέψει την προσοχή του αντιπάλου της αλλού, ξεσήκωσε τους Έλληνες. Η επανάσταση απλώθηκε γρήγορα στην Πελοππόνησο και έφθασε και στην Στερεά. Η Ρωσία συνθηκολόγησε με την Τουρκία και άφησε αβοήθητους τους Έλληνες. Οι επαναστάτες νικήθηκαν κι έπαθαν μεγάλες συμφορές.
Όμως ο ρωσοτουρκικός πόλεμος είχε και ένα καλό αποτέλεσμα,τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καιναρτζή (1774),με την οποία ειρήνευσαν Τούρκοι και Ρώσοι. Η συνθήκη αυτή αργότερα έδωσε τη δυνατότητα στα ελληνικά καράβια να πλέον με ρωσική σημαία στα Στενά του Βοσπόρου. Το γεγονός αυτό συνέβαλε πολύ στην οικονομική ανάπτυξη των Ελλήνων.
Μια δεύτερη επαναστατική ενέργεια ακολούθησε λίγο αργότερα, το 1788 με αρχηγό το Λάμπρο Κατσώνη, αξιωματικό του ρωσικού στρατού. Ο Κατσώνης κατάφερε με το μικρό του στόλο να κυριαρχήσει στο Αιγαίο και να γίνει ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων και των πειρατών.
Όμως η Ρωσία, που είχε κινήσει την επανάσταση, έκαμε πάλι ειρήνη με τους Τούρκους και ο Κατσώνης εγκαταλείφθηκε, αφού προηγουμένως ο στόλος του έπαθε πανωλεθρία από τον τουρκικό έξω από την Άνδρο.
Ο Λάμπρος Κατσώνης κατάφερε να διαφύγει και να εγκατασταθεί μόνιμα στην Αγία Πετρούπολη με την οικογένειά του. Από το 1798 εγκαταστάθηκε στην Κριμαία σε κτήμα που του παραχώρησε η Αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β', το οποίο και ονόμασε Λιβαδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου