Σχολικές τάξεις του κόσμου...

Σχολεία του κόσμου: Australian Technical College

To Australian Technical College βρίσκεται στο Sunshine ένα προάστιο της Μελβούρνης στην πολιτεία Βικτώρια της Αυστραλίας. 

Το κτίριο έχει κερδίσει το Βραβείο Αειφορίας το 2008, το Interior Βραβείο Σχεδιασμού για βιώσιμα κτίρια το 2008 και το 2007 το βραβείο Best Secondary School & Best Overall School Design in the Victorian School Design Awards.

Το σχολείο έχει ελάχιστη ανάγκη από τεχνητό φωτισμό μιας και εξασφαλίζει αφθονία φυσικού φωτός μέσα από φεγγίτες οροφής. 

Είναι φυσικά αεριζόμενο (χωρίς air-condition) και διαθέτει υπόγειο κανάλι που προμηθεύει το κτίριο με δροσερό αέρα. Οι ανάγκες νερού καλύπτονται από τη συλλογή βρόχινου νερού στη στέγη του κτιρίου (δεξαμενές 80.000 λίτρων). 

«Αχ, αυτή η αυλή».

Του Δημήτρη Νόλλα

Αρχή της σχολικής χρονιά στα μέσα της δεκαετίας του σαράντα. Βαριά ήττα έχει υποστεί το γερμανικό σχέδιο για την ενοποίηση της Ευρώπης, ενώ εδώ σ΄ εμάς, ξεκινάει τρικούβερτο το εμφύλιο φαγοπότι.

Γέμιζε φως η τάξη και φωνές, μέσα στο λαμπερό Οκτώβρη κι απ΄ την αυλή ανέβαιναν λιγωτικές οι εντολές μιας θελκτικής γυμνάστριας.

Αυτή η τάξη των νεοσύλλεκτων νηπίων δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί στη δασκάλα με τα μελένια μάτια, που επαναλαμβάνει μπροστά στο μαυροπίνακα «άλφα-βήτα-γάμα».

Βόμβος ζαλιστικός εκείνο το γλυκύ αλλά και επιτακτικό «ένα-δύο-τρία» με το συγγενικό του τονισμό, που σκαρφαλώνει απ΄ τα παράθυρα της τάξης, φέρνει βηματισμό χαρούμενο, μπερδεύοντας τα παιδιά της πρώτης καθώς τα ξεστρατίζει απ΄ την σειρά της αλφαβήτας.

«Γάμα» σχεδιάζουν ένα κρεμασμένο ψάρι ανάποδα κι όμως «τρία» θέλουν να ψιθυρίσουν, «τρία» που φέρνει ο αέρας της αυλής.

«Άλφα» χαράζουν με καλλιγραφία τα παιδιά στον πίνακα, ενώ από μέσα τους «ένα» τραγουδάνε.

«Βήτα» με βυζιά σχεδιάζουν τα άβγαλτα παιδιά και «δύο» μοιάζει να σιγομουρμουρίζουν καθώς ζήλεια βαριά τα τρώει γι΄ αυτούς εκεί έξω, που ακόμη το βήμα τους μετράνε.

Γέλια πολλά όταν χτυπήσει το κουδούνι ξεχνώντας πόσο προσεκτικά ήταν στοιχημένα και τρέχουν με ορμή. Πώς ξεγελάει η άψογα παρατεταγμένη τάξη που δεν θέλει να μπει σε τάξη. 

Μόνο το στενό πέρασμα της πόρτας μπορεί για μια στιγμή να ανακόψει την ανατρεπτική τους φόρα. Για μια στιγμή. Και είναι εκείνη η στιγμή που ξαφνικά, γράμματα και αριθμοί σκορπίζονται στο χώμα κι όλα ξεχνιούνται. 

Γιατί δεν ήταν τα παραγγέλματα γυμναστικής που τους γοήτευαν και τους καλούσαν. Ήταν η αυλή, η μάντρα, το χέρσο το οικόπεδο, με τόπια και πατίνια. Το μαγικό το έξω, αυτό που συνέχεια μας θυμίζει χωρίς ν΄ αφήνει να ησυχάσουμε, πως καλό είναι το «ένα-δύο», ακόμη κι όταν ηχεί σαν «άλφα-βήτα», καλύτερη όμως είναι η λευτεριά στην άπλα.

Αχ, αυτή η αυλή.

Πηγή: Η Καθημερινή, «Επτά Ημέρες», Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 1999.

Πηγαίνοντας σχολείο...

πηγαίνοντας σχολείο... from adam dim

Μεσημεριανός ύπνος στα σχολεία της Κίνας...

Ο μεσημεριανός ύπνος αποτελεί στην Κίνα παράδοση και ονομάζεται wujiaor (午覺). Από αυτήν την παράδοση δεν θα μπορούσαν να εξαιρεθούν τα σχολεία. Έτσι, οι μαθητές  μετά το μεσημεριανό ¨παίρνουν¨ για μισή ώρα έναν μεσημεριανό υπνάκο…

Σχολικά λεωφορεία...

Ένα διαφορετικό σχολείο στη Σουηδία.

Στόχος του σχολείου Telefonplan στη Στοκχόλμη αποτελεί η ενθάρρυνση της ¨περιέργειας και της δημιουργικότητας¨. Το συγκεκριμένο σχολείου αποτελεί δημιούργημα της εταιρείας Vittra, που συνολικά λειτουργεί 30 σχολεία στη Σουηδία.

Δημιούργημα της αρχιτέκτονα Rosan Bosch, το σχολείο επιδιώκει να δώσει τη δυνατότητα στους μαθητές να εργάζονται ανεξάρτητα σε ανοιχτούς χώρους καθώς χαλαρώνουν, ή να πηγαίνουν στο “χωριό” για να δουλέψουν σε ομαδικά σχέδια. Η διαρρύθμιση του σχολείου προσπαθεί να επιτρέψει τους μαθητές να εμπλακούν σε συζητήσεις και να εργάζονται σε σχέδια. 

Η ιδιαιτερότητα του σχολείου δεν περιορίζεται μόνο στη κτηριακή υποδομή αλλά επεκτείνεται και στη φιλοσοφία λειτουργίας του: δεν υπάρχουν βαθμολογίες και οι μαθητές μαθαίνουν μέσα σε ομάδες, που δεν σχηματίζονται απαραίτητα με βάση την ηλικία.

Προϋπόθεση να φοιτήσει ένα παιδί στο σχολείο Telefonplan είναι το παιδί να διαθέτει προσωπικό αριθμό (κάτι σαν ΑΜΚΑ) κι αν ένας απ’ τους γονείς του είναι Σουηδός φορολογούμενος.

Συμμαθητές χωρίς ιθαγένεια.

Κάποιοι συμμαθητές μας κατάγονται από άλλες χώρες. Οι γονείς τους ήρθαν στον τόπο μας ως μετανάστες, ωστόσο ρίζωσαν και οργάνωσαν τη ζωή τους εδώ.

Για τα παιδιά αυτά η Ελλάδα είναι η μόνη πατρίδα που γνώρισαν. Η χώρα των γονιών τους, η γλώσσα και οι παραδόσεις της είναι κάτι απόμακρο, ενδεχομένως και ξένο.

.............................

Γιατί εμείς γνωρίζουμε καλύτερα

απ’ όλους τους συμμαθητές μας!

(Αναδημοσίευση από ΠΟΔΗΛΑΤΟ)

Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε όλο το άρθρο.

Το 1ο σύγχρονο φινλανδικό σχολείο.

Έλληνας μαθητής Λυκείου κατασκεύασε τεχνητό ηλεκτρονικό γάντι.

Ονομάζεται Χάρης Ιωάννου είναι 17 ετών και μαθητής Γ΄ Λυκείου. Με αφορμή τις κινητικές δυσκολίες της γιαγιάς του, είχε την ιδέα να κατασκευάσει ένα ηλεκτρονικό γάντι ώστε να βοηθήσει όσους έχουν πρόβλημα στην κίνηση του χεριού τους. Η ιδέα του γεννήθηκε σε ηλικία 15 χρονών και μέσα σε 1,5 χρόνο κατάφερε μέσα από πολλές ώρες προσωπικής εργασίας να προχωρήσει στην κατασκευή του. Το ηλεκτρονικό γάντι έχει βάρος 350 γραμ., με αποτέλεσμα να μπορεί να χρησιμοποιηθεί χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. 

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς που έκανε ο μαθητής, το γάντι μπορεί να δώσει στο χέρι τη δυνατότητα να ασκήσει μέχρι 17 κιλά βάρος σε κάθε κλείδωση. Για την εφεύρεσή του ο Χάρης κατέλαβε την 1^η θέση ανάμεσα σε 123 συμμετέχοντες από 38 χώρες στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό για νέους επιστήμονες, που διεξήχθη τον περασμένο Σεπτέμβριο στη Μπρατισλάβα.

Κίνα: Διασχίζοντας 200 χλμ. για το σχολείο.

Στα βουνά της περιοχής Xinjiang της βορειοδυτικής Κίνας, βρίσκεται το χωριό Pili σε απόσταση 200 χλμ. από το πλησιέστερο σχολείο. Έτσι, με την έναρξη κάθε νέας σχολικής χρονιάς, οργανώνεται μια ¨επιχείρηση¨ μεταφοράς των μαθητών στο ¨πλησιέστερο¨ σχολείο. Κινέζοι αξιωματούχοι και δάσκαλοι καταφθάνουν στο χωριό για να συνοδέψουν τους περίπου 80 μαθητές στο σχολείο. 

Το ταξίδι προς το σχολείο διαρκεί δύο ημέρες και  περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων: πορεία σε στενά μονοπάτια, σκαρφάλωμα σε βράχους, πέρασμα ποταμών. 

Αφού φτάσουν στον προορισμό τους τα παιδιά φιλοξενούνται σε ειδικούς χώρους κοντά στο σχολείο μέχρι το τέλος του σχολικού έτους οπότε και επιστρέφουν στα σπίτια τους.